آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ایشان می فرماید: وقتي بنده مؤمن، وارد قبر و برزخ مي شود، شش چهره نوراني نيز با او وارد مي شوند كه از انسان در قبر محافظت مي كنند؛ صورت نماز در طرف راست، چهره روزه در طرف چپ او، صورت نيكي هايي كه به برادران مؤمن روا داشته در پايين پاي او و چهره حج و عمره در پشت سر او قرار مي گيرند. آنگاه اين پنج نفر از صورتي كه بالاي سر مؤمن ايستاده سؤال مي كنند، تو كيستي كه از همه ما نوراني ‏تر هستي؟ او مي گويد من ولايت خاندان پيغمبر(ص) ام.

«ابو بصير» كه از شاگردان معروف امام صادق و امام باقر(عليهما السلام) است نقل مي كند: وقتي بنده مؤمن، وارد قبر و برزخ مي شود، شش چهره نوراني نيز با او وارد مي شوند. در بين اين شش صورت يكي از همه نوراني ‏تر، پر بهاتر و زيباتر است. يكي از آنها طرف راست او در قبر قرار مي گيرد، ديگري طرف چپ، سومي روبرو، چهارمي پشت سر، پنجمي نزديك پاهاي او و آنكه از همه نوراني ‏تر است بالاي سر او مي ‏ايستد.
اين شش صورت در برابر هر گونه حادثه و مشكلي كه بخواهد به او آسيب برساند از وي حمايت مي كنند. اگر از طرف راست اين مؤمن بخواهد به وي آسيب برسد آنكه طرف راست اوست حفظش مي كند، نيز از طرف چپ، روبرو، پشت سر، زير پا و بالاي سر.
آنگاه معارفه‏ اي در همان برزخ بين اين صورتهاي نوراني برقرار مي شود و يكديگر را معرفي مي كنند. آنكه از همه نوراني ‏تر است از ديگران مي ‏پرسد كه شما كيستيد؟ خدا جزاي خير به شما بدهد؟ آنكه طرف راست اين بنده مؤمن قرار دارد مي گويد: من نماز او هستم. حضرت فرمود: آن صورت نوراني كه طرف راست قرار مي گيرد باطن و حقيقت نماز است و آن صورتي كه طرف چپ اوست مي گويد من زكات او هستم. آن نوري كه پايين پاي اوست مي گويد: من نيكي هايي هستم كه او به برادران مؤمن روا داشته است. خيري كه به ديگران رسانده به صورت نوراني مجسم شده و پايين پاي انسان قرار مي گيرد كه از آن طرف به انسان گزندي وارد نشود. آن صورت نوراني كه روبروي او ايستاده مي گويد من روزه او هستم. روزه هم به صورت نوراني در قبر، جلو او قرار مي گيرد و آن صورت نوراني كه پشت سر اوست نمي گذارد از پشت سر به او آسيبي برسد و مي گويد: من حج و عمره او هستم.
آنگاه اين پنج نفر كه خود را معرفي كردند از صورتي كه بالاي سر مؤمن ايستاده سؤال مي كنند، تو كيستي كه از همه ما نوراني ‏تر هستي؟ مي گويد من ولايت خاندان پيغمبرم: «أَنَا الْوَلَايَةُ لآِلِ مُحَمَّد(صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ اجْمَعِين‏)».(1)
آري دوستي آن خاندان و محبت علي و اولاد علي(عليهم السلام) به اين صورت تجسم پيدا مي كند. پيروي آنها به اين صورت در مي ‏آيد كه از همه نوراني ‏تر است و بالاي سر انسان اشراف دارد.
اين همان حكمت محبت است؛ زيرا گاهي انسان اهل ‏بيت(عليهم السلام) را تصور مي كند و به آنها علاقه صوري دارد و گاهي هم، تشنه آنان است كه اين سرّ ولايت است.(2)