آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

عبد الله بن ابى سرح برای پیامبر(ص) قرآن می نوشت، ولی به جای الکافرین، الظالمین و به جای عزیز حکیم، علیم حکیم مى نوشت و مانند آن. سپس می گفت: من مانند آنچه محمّد مى آورد مى آورم. لذا آیه 93 سوره انعام در شان او نازل گردید و در حالی که مرتد شده بود، به مکّه گریخت و پیامبر(ص)  به کشتنش فرمان داد. لکن عثمان در زمان خلافتش او را حاکم مصر قرار داد. همچنین ولید بن عقبة بن ابى معیط را به ولایت کوفه گمارد، در حالی که پیامبر(ص) او را در زمره اهل آتش و قرآن او را فاسق خوانده بود.

ابن اثیر در کتاب کامل فی تاریخ می نویسد: کارگزاران عثمان گروهى بودند، از جمله: ولید بن عقبة بن ابى معیط - کارگزار او در کوفه، که پیامبر(صلى الله علیه وآله) او را از زمره اهل آتش خوانده بود-، عبد الله بن ابى سرح - کارگزار او در مصر، که جزء تبعید شدگان پیامیر((صلي الله عليه و آله) بود-، معاویة بن ابى سفیان - در شام- و عبد الله بن عامر -دربصره- (1).
در کتاب أنساب الأشراف شرح حال عبد الله بن ابى سرح کارگزار عثمان در مصر را این طور می نویسد: عبد الله بن سعد بن ابى سرح اسلام آورد و براى پیامبر(صلى الله علیه وآله)) قرآن) مى نوشت. پیامبر(صلى الله علیه وآله) به او «الکافرین» املا مى کرد و او به جاى آن، «الظالمین» مى نوشت و نیز«عزیز حکیم» املا مى کرد و او«علیم حکیم» مى نوشت و مانند این. سپس گفت: من مانند آنچه محمّد مى گوید، مى گویم و مانند آنچه محمّد مى آورد، مى آورم. آنگاه، خداوند درباره اش این آیه شریفه را نازل کرد: «وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللهِ کَذِباً أَوْ قالَ أُوحِیَ إِلَیَّ وَ لَمْ یُوحَ إِلَیْهِ شَیْءٌ وَ مَنْ قالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ ما أَنْزَلَ اللهُ...»؛(2). (چه کسى ستمکارتر است از کسى که دروغى به خدا ببندد، یا بگوید: «بر من وحى شده»، در حالى که بر او چیزى وحى نشده است، و کسى که بگوید: «من نیز همانند آنچه خدا نازل کرده است، نازل خواهم کرد)؟!
مدتی بعد مرتد شد و به مکّه گریخت. پیامبر خدا(صلي الله عليه و آله) به کشتنش فرمان داد و چون برادر شیرىِ عثمان بن عفّان بود، وى خواهش و التماس کرد، تا اینکه پیامبر خدا(صلي الله عليه و آله) از او دست کشید. ولی با همه این اوصاف، عثمان در زمان خلافتش او را حاکم مصر قرار داد.(3)
همچنین ابن ابى الحدید می نویسد: عثمان عَبْدُاللّهِ بْنِ ابى سَرْح- تبعیدىّ پیامبر(صلى الله علیه و آله)- را حاکم مصر قرار داد. او نیز پس از فتح آفریقا غنائمى را که بالغ بر دو میلون و پانصد و بیست هزار دینار بود نزد عثمان آورد، عثمان هم صله رحم کرد و تمام غنائم را به خود او بخشید(4).
همچنین الاستیعاب می نویسد: پیامبر(صلى الله علیه وآله) ولید را براى گردآورى زکات قبیله بنى مُصطَلِق روانه کرد؛ امّا او آمد و گفت: آنان زکات ندادند. سپس این آیه در مزمت او نازل شد: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ جاءَکُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَنْ تُصِیبُوا قَوْماً بِجَهالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلى ما فَعَلْتُمْ نادِمِینَ» ؛ (اگر شخص فاسقى خبرى براى شما بیاورد، درباره آن تحقیق کنید). (5). (6)
بدایة و نهایة می نویسد: عثمان، ولید بن عُقبه را پس از سعد بن ابى وقّاص به ولایت کوفه گمارد، در حالی که قرآن او را فاسق خوانده بود.(7). (8)