عبد الله بن ابى سرح برای پیامبر(ص) قرآن می نوشت، ولی به جای الکافرین، الظالمین و به جای عزیز حکیم، علیم حکیم مى نوشت و مانند آن. سپس می گفت: من مانند آنچه محمّد مى آورد مى آورم. لذا آیه 93 سوره انعام در شان او نازل گردید و در حالی که مرتد شده بود، به مکّه گریخت و پیامبر(ص)  به کشتنش فرمان داد. لکن عثمان در زمان خلافتش او را حاکم مصر قرار داد. همچنین ولید بن عقبة بن ابى معیط را به ولایت کوفه گمارد، در حالی که پیامبر(ص) او را در زمره اهل آتش و قرآن او را فاسق خوانده بود.

طبق تفاسیر اهل سنّت، در ده آیه از آیات قرآن، على(ع) با عنوان مؤمن نامیده شده: طبرى ذیل آیه 18 سوره سجده آورده: در گفت و گویی بین ولید بن عقبة و على(ع)، ولید گفت: زبان من از تو روان تراست و... . على(ع) گفت: ساکت شو که تو فاسق هستى. سپس این آیه نازل شد: أفمن کان مؤمنا کمن کان فاسقا لا یستوون.  9 آیه دیگر عبارتند از: سوره أنفال، آیه 62. سوره أنفال، آیه 64. سوره أحزاب، آیه 23. سوره مائده، آیه 55. سوره توبه، آیه 19. سوره مریم، آیه 96. سوره جاثیة، آیه 21. سوره بیّنه، آیه 7. سوره والعصر، آیه 3.