آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در منابع اهل سنت مثل نهایة الطلب و... آمده که وقتی پیامبر(ص) می خواست دعوت خود را آشکار کند، ابو طالب به پیامبر(ص) گفت: تو از لحاظ مجد و شرف، بلند مرتبه هستى و طایفه ات قوّى و پدری والامقام داری ... و همانا پدرم مى گفت: از صلب من پیامبرى خارج مى شود و دوست دارم آن زمان را درک کنم و به او ایمان بیاورم، پس هر کدام از فرزندانم که او را درک کرد باید به او ایمان بیاورد.

فقیه حنابله ابراهیم بن على بن محمّد دینورى در کتاب «نهایة الطلب» و «غایة السؤول فی مناقب آل الرسول»(1) با سند خود از طاووس از ابن عبّاس در حدیثى طولانى نقل مى کند: پیامبر(صلى الله علیه وآله) به عبّاس فرمود: «إنّ الله قد أمرنی بإظهار أمری وقد أنبأنی واستنبأنی فما عندک»؛ (همانا خدا به من دستور داده دعوتم را آشکار کنم ، و به من خبر داده و از من خبر مى خواهد، نظر تو چیست؟) عبّاس گفت: اى برادر زاده! مى دانى مردم حسادت زیادى به فرزندان جدّت دارند، حال که این فضیلت نیز افزوده شده، مصیبت بزرگى آغاز شده و همگى از یک کمان مورد هدف قرار مى گیریم و ما را از ریشه بر مى کَنند، لکن به عمویت ابوطالب نزدیک شو؛ زیرا او عموى بزرگ تو است، و اگر تو را یارى نکند رها نمى سازد و تو را تسلیم نمى کند. پس هر دو نزد ابوطالب آمدند و چون ابوطالب آن دو را دید گفت حتماً خبرى شده، چه چیز شما را در این موقع به اینجا آورده است؟! عبّاس سخن پیامبر و پاسخ خود را بیان کرد. ابوطالب به پیامبر نگاه کرد و گفت: «اُخرج یابن أخی فإنّک الرفیع کعباً، والمنیع حزباً، والأعلى أباً، والله لا یسلقک لسان إلاّ سلقته ألسن حداد، واجتذبته سیوف حداد، والله لتذلّنّ لک العرب ذلّ البهم لحاضنها، ولقد کان أبی یقرأ الکتاب جمیعاً، ولقد قال: إنّ من صلبی لنبیّاً، لوددتُ أنّی أدرکتُ ذلک الزمان فآمنتُ به، فمن أدرکه من وُلدی فلیؤمن به»؛ (اى برادر زاده خارج شو [و دعوت خود را آشکار کن!] که تو از لحاظ مجد و شرف، بلند مرتبه هستى و طایفه ات قوّى و نیرومندند و پدرى والامقام دارى و به خدا سوگند! هیچ زبانى تو را اذیّت نکند مگر اینکه با زبانهاى تیز، و شمشیرهاى برنده مواجه مى شود و به خدا سوگند! عرب براى تو ذلیل مى شود مانند ذلّت بزغاله براى مادرش، و همانا پدرم کتاب هاى گذشتگان را مى خواند و مى گفت: از صلب من پیامبرى خارج مى شود و دوست دارم آن زمان را درک کنم و به او ایمان بیاورم، پس هر کدام از فرزندانم که او را درک کرد باید به او ایمان بیاورد).(2)