آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در آیه 6 سوره صفّ می فرماید: حضرت مسیح(ع) به آمدن رسول اکرم(ص) بشارت داده است و این بشارتها به قدری مفصل بیان شده که خداوند درباره آن در آیات متعددی مثل آیه 146 سوره بقره می فرماید: «اهل کتاب پیامبر موعود را همچون فرزندان خود مى شناسند ولى جمعى از آنان، حق را در حالى که از آن آگاهند کتمان مى کنند».

در قرآن مجید حدّاقل در دو مورد به این مسأله اشاره شده است:
1ـ در مورد بشارت حضرت مسیح(علیه السلام) نسبت به ظهور پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)، چنان که در آیه 6 سوره صفّ مى خوانیم: «وَ اِذْ قَالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِى اِسْرَائِیلَ اِنِّى رَسُولُ اللهِ اِلَیْکُمْ مُّصَدِّقاً لِّمَا بَیْنَ یَدَىَّ مِنَ التَّورَاةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُول یَأْتى مِنْ بَعْدِى اسْمُهُ اَحْمَدُ فَلَمَّا جَائَهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبینٌ»؛ (و به یاد آورید هنگامى را که عیسى بن مریم گفت:" اى بنى اسرائیل! من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى که تصدیق کننده توراتى مى باشم که قبل از من فرستاده شده، و بشارت دهنده به پیامبرى که بعد از من مى آید و نام او احمد است." هنگامى که او (احمد) با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: این سحرى آشکار است)!
2- در آیات متعددى از قرآن مجید، سخن از بشارت تورات ( یا تورات و انجیل) نسبت به ظهور پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) به میان آمده، و نشان مى دهد که به قدرى اوصاف و نشانه هاى پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در کتب آنها آشکارا بیان شده بود که آن حضرت را با این نشانه ها همانند فرزندان خود مى شناختند.
حتّى در تواریخ معروف آمده است که مهاجرت یهود از مناطق شامات و فلسطین به مدینه و استقرار در آن جا، به خاطر بشاراتى بود که درباره ظهور این پیامبر در کتب خود دیده بودند ـ این موضوع مشروحاً در تفسیر نمونه، ذیل آیه 89 سوره بقره آمده است ـ (1)هر چند که گروه کثیری از آنان که قبلا از مبلغان پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) بودند بعد از ظهورش به خاطر این که منافع شخصى خود را در خطر مى دیدند از ایمان آوردن به او سرباز زدند و در آیات قرآن مورد ملامت قرار گرفته اند.
از آیاتى که اشاره به این موضوع مى کند آیه 146 سوره بقره است، مى فرماید: «اَلَّذِینَ اَتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ اَبْنَائَهُمْ وَ اِنَّ فَریِقاً مِّنْهُمْ لَیَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ»؛ (کسانى که کتاب آسمانى به آنان داده ایم، او (پیامبر) را همچون فرزندان خود مى شناسند; ولى جمعى از آنان،حق را در حالى که از آن آگاهند کتمان مى کنند).
همین معنا در آیه 20 سوره انعام نیز آمده است آن جا که مى فرماید: َ«الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ اَبْنَائَهُمْ»؛ (کسانى که کتاب آسمانى به ایشان داده ایم، بخوبى او (پیامبر) را مى شناسند، همان گونه که فرزندان خود را مى شناسند)! همچنین آیه 89 سوره بقره که در بالا به آن اشاره شد نیز این معنا آمده است.
همین معنا با صراحت بیشترى در آیه 157 سوره اعراف آمده است که مى فرماید: «الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِىَّ الاُْمِّىَّ الَّذِی یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَالاِْنجِیلِ»؛ (همان کسانى که از فرستاده (خدا)،پیامبرِ "اُمّى" (و درس نخوانده) پیروى مى کنند; پیامبرى که صفاتش را، در تورات و انجیلى که به صورت مکتوب نزدشان است، مى یابند...).
همچنین در تفسیر آیاتى که مى گوید: قرآن تصدیق کننده کتاب هاى پیشین است نیز یکى از احتمالات، این گفته شده که: منظور از تصدیق کردن کتب پیشین هماهنگى قرآن و صفات پیامبر با نشانه هایى است که در کتب انبیاى پیشین آمده است.(2)،(3)