آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در قرآن کریم مرگ در شمار نعمت هاى الهى ذکر شده است، زیرا دنیا با تمام نعمت هایش براى مؤمن زندان است، و خروج از این دنیا، برای او آزادی را به ارمغان می آورد، گذشته از این، زندگی طولانی نیز باعث فرسودگی جسم می شود که از این نظر بسیار ملال آور است، علاوه بر آن مرگ سبب مى شود جا براى نسل هاى آینده گشوده شود و نوع انسان طى نسل ها، تداوم و تکامل یابد و از این گذشته، نعمت هاى فراوان الهى، گاه براى گروهى مایه غفلت و بى خبرى مى شود و یاد مرگ پرده هاى غفلت را مى درد.

در قرآن کریم مرگ در شمار نعمت هاى الهى ذکر شده است و اگر دقت کنیم متوجه خواهیم شد که واقعاً همین گونه است؛ چرا که:
اولا، مرگ مقدمه اى است براى آسودگى از رنج هاى این جهان، و انتقال به سراى دیگر که عالمى است بسیار گسترده تر.
ثانیاً، مرگ نسل هاى موجود سبب مى شود جا براى نسل هاى آینده گشوده شود، و نوع انسان طى نسل ها تداوم و تکامل یابد، و در غیر این صورت چنان عرصه بر انسان ها تنگ مى شد، که زندگى کردن در روى زمین غیر ممکن بود.
ضمناً براى پاسخ به این سؤال مى توان به آیات 26 تا 28 سوره «الرحمن» نیز اشاره نمود، که مى فرماید: «کُلُّ مَنْ عَلَیْها فان* وَ یَبْقى وَجْهُ رَبِّکَ ذُوالْجَلالِ وَ الاِْکْرامِ* فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ»؛ (تمام کسانى که روى زمین زندگى مى کنند مى میرند* تنها ذات ذوالجلال و گرامى پروردگارت باقى مى ماند* پس کدامین نعمت از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!)
مطابق این آیات، مرگ یکى از نعمت هاى بزرگ خدا است.
آرى، دنیا با تمام نعمت هایش زندانى است براى مؤمن، و خروج از این دنیا آزاد شدن از این زندان است، و از این گذشته، نعمت هاى فراوان الهى، گاه براى گروهى مایه غفلت و بى خبرى مى شود و یاد مرگ پرده هاى غفلت را مى درد و از این نظر نیز نعمتى است و هشدارى. از همه گذشته، زندگى دنیا اگر ادامه یابد، مسلماً ملال آور و خسته کننده است، نه همچون زندگى آخرت که سرتاسر نشاط و خوشدلى است. (1)، (2)