قرآن و روايات، هم «دنيا» را مدح و تمجيد نموده اند و هم مورد مذمت قرار داده اند. علت تمجيد از دنيا، به خاطر آن است كه دنيا مزرعه آخرت و تجارتخانه مردان خدا، مسجد دوستان حق و سراى موعظه و پند شمرده شده است و آنجا كه از دنيا مذمت نموده اند به خاطر آن است كه دنيا به عنوان يك هدف و نه وسيله مورد توجه قرار گرفته و از ارزش هاى معنوى و انسانى بريده شده است كه در اين هنگام طبعاً مايه غرور و غفلت و طغيان و ظلم خواهد بود.

در قرآن کریم مرگ در شمار نعمت هاى الهى ذکر شده است، زیرا دنیا با تمام نعمت هایش براى مؤمن زندان است، و خروج از این دنیا، برای او آزادی را به ارمغان می آورد، گذشته از این، زندگی طولانی نیز باعث فرسودگی جسم می شود که از این نظر بسیار ملال آور است، علاوه بر آن مرگ سبب مى شود جا براى نسل هاى آینده گشوده شود و نوع انسان طى نسل ها، تداوم و تکامل یابد و از این گذشته، نعمت هاى فراوان الهى، گاه براى گروهى مایه غفلت و بى خبرى مى شود و یاد مرگ پرده هاى غفلت را مى درد.