در سوره «انعام» سخن از كسانى است كه خداوند نورى براى آنها قرار داد كه راه خود را با آن ببينند. تعبير به «يَمْشى بِه فِى النّاسِ»؛ (با آن در ميان مردم راه برود)، نشان مى دهد كه ايمان زمينه هاى معرفت را در قلب آدمى فراهم مى سازد و از اشتباهات در زندگى دنيا باز مى دارد. در سوره «زمر» مى فرمايد: «آيا كسى كه خدا سينه اش را براى اسلام گشاده است و برفراز مركبى از نور الهى قرار گرفته [همچون كور دلان گمراه است!؟]». آرى روحى كه رنگ الهى به خود بگيرد گشاده مى شود و آماده پذيرش علوم بيشتر می گردد.

در روايات اصول فضايل و رذايل اخلاقى، عدد خاص و معيّنى ندارد؛ زیرا همان گونه كه صفات جسمانى انسان، تعداد و شماره خاصّى ندارد، صفات روحانى خوب و بد نيز از شماره بيرون است. احادیث از صبر، یقین، عدل، جهاد، راستگویی، اداء امانت، پرهيز از حرام، حسن خلق، بخشش و تواضع و ... به عنوان اصول فضایل و از حرص، تكبّر، حسد، حب دنيا، رياست و ... به عنوان اصول رذائل نام برده است.

ابوذر بخاطر عطای چشمگیر عثمان در حقّ مروان بن حکم، حارث بن حکم بن ابى العاص و زید بن ثابت، یا به خاطر بدعت های عثمان بارها زبان به اعتراض گشود و عثمان را خشمگین کرد. در ماجرایی عثمان سخن ابوذر را تکذیب کرد و ابوذر گفت: گمان نمى کردم که کسى مرا تکذیب کند، پس از این که پیامبر(ص) بر راستگوئی من مهر تایید زده. معاویه نیز که از اعتراض های ابوذر به تنگ آمده بود ازعثمان خواست تا او را از شام ببرد. عثمان هم دستور داد او را با خشن ترین مرکب به سوى من بفرست و در نهایت او را به ربذه تبعید کرد.