صاحبان صحاح سته و بزرگان حدیث در سنن و مسانید و معاجم از پیامبر(ص) نقل کرده اند که: فاطمه پاره تن من است، هر که او را اذیت کند مرا اذیت کرده و هر آنچه او را خشنود سازد مرا خشنود ساخته است.

معاویه پس از شنیدن خبر شهادت مالک، در پوست خود نمى گنجید و از شدت خوشحالى مى گفت: «على بن ابى طالب، دو دست راست داشت. یکى در جنگ صِفّینْ قطع شد (یعنى عمّار بن یاسر) و دیگرى امروز و او مالک اشتر بود».

با انتخاب عثمان به خلافت، بنى امیّه که دشمنى آنان با اسلام و رسول خدا(ص) از همان آغاز آشکار بود، قدرت یافتند و زمینه هاى انتقام از آل رسول الله(ص) فراهم شد. پس از قدرت یافتن عثمان، ابوسفیان روزى خطاب به عثمان گفت: این خلافت پس از قبیله تیم (ابوبکر) و عدى (عمر) به تو رسیده است. اکنون آن را همچون توپ میان قبیله خودت بگردان و پایه هاى آن را بنى امیّه قرار ده! و این نکته را بدان که فقط مسأله، فرمانروایى است. من که بهشت و دوزخى را نمى شناسم!