هدف خلقت انسان، رسيدن به تكامل است و در عصر ظهور، زمينه مساعدى براى رسيدن به آن كمال پيدا مى شود؛ لکن اين شرايط و قابليت ها هنگامى به بار مى نشيند، كه بشر به مدت كافى در آن عصر زندگى كند، تا در سايه حكومت عدل گستر الهى به نهايت كمالش برسد؛ زیرا، اولا: هدف امام(عج) از برپایی حكومت پياده شدن عبوديت در تمام جامعه است كه اين به نوبه خود اقتضاء دارد كه بشر عمرى طولانى در عصر ظهور داشته باشد. ثانيا: بعيد به نظر مى رسد كه زمان ظهور، که وقت نتيجه گيرى از انتظار چند هزار ساله است، كوتاه تر از مقدمه اش باشد.

در مورد این مسأله که پیامبران(ص) برای چه آمده اند، قرآن تعبیرات گوناگونی دارد؛ در یک آیه می فرماید: «ای پیامبر! ما تو را گواه و بشارت دهنده و بیم رسان فرستادیم که دعوت کننده به سوی خدا به اذن او و چراغ فروزان باشی» و در آیه ای دیگر در کمال صراحت چیز دیگری را به عنوان هدف بعثت انبیا معرفی کرده است که آن «عدالت اجتماعی» است.

امروزه صلیب مسیح و نقش آن در نجات بشریت نقطه ی محوری در تعالیم مسیحیت است. صلیب (چلیپا) به تدریج جای خود را در فرهنگ مسیحیت به صورت نمادی باز کرد و می توان آن را چون تثلیث از آثار نفوذ فرهنگ های بیگانه در جامعه ی مسیحیت دانست. برخی قراین نشان می دهد که صلیب از زمان پیوند خوردن کلیسا و حکومت در زمان کنسانتین اهمیت یافته است: «در هم آمیختن نمادهای مسیحیان و چند خدایان و بت پرستان از ویژگی های خاص دوران کنسانتین بوده است». 

پیامبر(ص) که یک آیین جاوید را براى بشریت طراحى و رهبری کرد مسلّما براى حفظ آیین خود از خطرها و آفت هایى که در آینده آن را تهدید مى کرد، همچنین براى هدایت امّتش و اداره آنان و شکل حکومت پس از خودش فکر و برنامه اى داشته و آن را بیان کرده است. و پذیرفتنی نیست پیامبری که برای بیان کوچک ترین امور مورد نیاز سعادت بشر کوتاهی نکرد در این امر مهم ساکت باشد.

اربعین، گردهمایی عظیمی است که جمعیّت زیادی براى بزرگداشت قیام عاشورا، به سوی کربلا رهسپار می شوند. نکته اعجاب آور این گردهمایی، حضور پیروان ادیان و مذاهب مختلف در این مراسم شیعی است. البته این علاقه تازگی ندارد و در طول تاریخ دارای پیشینه است. زیرا آنان پاسخ فطرت حقّ جوی خویش را در نزد اهل بیت(ع) می یافتند و مشتاق و تابع ایشان می گشتند؛ تبعیتی که در زمان حضرت مهدی(عج) قلوب همگان را فرا خواهد گرفت، و به ایمان قلبی مبدّل خواهد شد.