اربعین، گردهمایی عظیمی است که جمعیّت زیادی براى بزرگداشت قیام عاشورا، به سوی کربلا رهسپار می شوند. نکته اعجاب آور این گردهمایی، حضور پیروان ادیان و مذاهب مختلف در این مراسم شیعی است. البته این علاقه تازگی ندارد و در طول تاریخ دارای پیشینه است. زیرا آنان پاسخ فطرت حقّ جوی خویش را در نزد اهل بیت(ع) می یافتند و مشتاق و تابع ایشان می گشتند؛ تبعیتی که در زمان حضرت مهدی(عج) قلوب همگان را فرا خواهد گرفت، و به ایمان قلبی مبدّل خواهد شد.

ورود اهل بیت(علیهم السلام) در روز اربعین به کربلا از دو جهت مورد تردید قرار گرفته است؛ نخست از نگاه تاریخى نظرات مخالفى در این زمینه ابراز شده و دیگر آنکه بُعد مسافت مانع تحقق چنین امرى است. ولی از مجموع شواهد و قرائن و کلماتى که از عالمان و محقّقان ذکر شده، مى‏ توان ورود اهل‏ بیت(علیهم السلام) را در روز اربعین به کربلا تقویت کرد و با ردّ اقامت یک ماهه ایشان در شام، این موضوع تثبیت مى‏ شود.

در مورد ورود یا عدم ورود اسرا به کربلا در اربعین حسینی، نظرات مخالفى ابراز شده است از جمله:

1- ورود کاروان به کربلا در روز اربعین سال 61 بوده.   2- ورود کاروان به مدینه در روز اربعین سال 61 بوده.  3- هر دو قول قبل بعید است.  4- هنگام رفتن از كوفه به شام، نخست به كربلا آمده اند. 5- بعد از مراجعت از شام به مدينه، در زمان ديگرى به كربلا آمده اند.  6- در سال 62 يعنى يك سال بعد، در روز بيستم صفر به كربلا آمده اند.

از مجموع شواهد و قرائن، مى توان ورود اهل بيت(ع) را در روز اربعين به كربلا تقويت كرد.

سبب ترديد در رسیدن اسرا به کربلا در اربعین، بُعد مسافت از كوفه به شام (حدود 600 كيلومتر) است؛ به ويژه اگر آنان را در ميان راه و در شام مدت زيادى نگه داشته باشند، که در این صورت حتی  ورود آنان در بيستم صفر به مدینه نیز بعيد است چه رسد به کربلا.

جابر بن عبدالله انصارى از صحابه رسول خدا و ياران با وفاى اهل بيت(ع) است. او که در اواخر عمر نابينا گرديده بود به همراه عطیه عوفی برای زیارت سیدالشهدا(ع) به کربلا رفت. ورود جابر صحابى بزرگ پيامبر اسلام(ص) به كربلا در اربعين حسينى، در واقع اين هدف را دنبال مى كرد كه سدّ خفقان را بشكند و راه را براى زائران حسينى بگشايد تا با زيارت پرشورشان پرچم عاشورا را در كربلا برافرازند و خاطره شهيدان را همواره زنده نگه دارند و مبارزه دامنه دارى را از اين طريق بر ضدّ دشمن آغاز كنند.
 

به چند دليل، امكان ورود اهل بيت حسينى(ع) را در اربعين اول به كربلا نمى توان به كلّى انكار كرد، بلکه با بررسی آنها و جمع بین اقوال ورود آنها به کربلا تقویت می شود:

1- تصريح مورّخانى قبل از سيد بن طاووس مبنی بر ورود کاروان در روز اربعین.

2- الحاق سرهاى شهدا به بدن ها.

3- اهمیت ویژه ای که برای زیارت اربعین وارد شده تا جایی که یکی از نشانه های مومن است.