آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

هدف خلقت انسان، رسيدن به تكامل است و در عصر ظهور، زمينه مساعدى براى رسيدن به آن كمال پيدا مى شود؛ لکن اين شرايط و قابليت ها هنگامى به بار مى نشيند، كه بشر به مدت كافى در آن عصر زندگى كند، تا در سايه حكومت عدل گستر الهى به نهايت كمالش برسد؛ زیرا، اولا: هدف امام(عج) از برپایی حكومت پياده شدن عبوديت در تمام جامعه است كه اين به نوبه خود اقتضاء دارد كه بشر عمرى طولانى در عصر ظهور داشته باشد. ثانيا: بعيد به نظر مى رسد كه زمان ظهور، که وقت نتيجه گيرى از انتظار چند هزار ساله است، كوتاه تر از مقدمه اش باشد.

از آنجا كه هدف خلقت انسان، رسيدن به تكاملی است كه لايق آن است و عصر ظهور زمينه مساعدى براى رشد انسان در جهت رسيدن به كمال است؛ لذا بشريت بعد از اجتماع شرايط تكامل در عصر ظهور، استحقاق درجه اى جديد و عالى به جهت تطبيق عدل كامل در روى زمين را پيدا مى كند؛ لکن اين شرايط و قابليت ها هنگامى به بار مى نشيند و اثر مطلوب خود را مى گذارد كه بشر در عصر ظهور مدت كافى زندگى كند تا در سايه حكومت عدل گستر الهى به نهايت كمال انسانى برسد و بنابراين با عمرى كوتاه هرگز به طور طبيعى نمى تواند كمال خود را به بار بنشاند.
دليل اين مطلب اين است كه:
اولاً: هدف از خلقت بشر تنها تحقق و تشكيل حكومت عالَم گير نيست تا با وجود آن ولو در برهه اى از زمان مقصود حاصل شده باشد؛ بلكه هدف مهم و اعلى از تشكيل اين نوع حكومت، پياده شدن عبوديت به معناى وسيع و گسترده آن در تمام شؤونات جامعه است كه اين به نوبه خود اقتضاء دارد كه بشر عمرى طولانى در عصر ظهور داشته باشد.
ثانياً: بعيد به نظر مى رسد كه زمان نتيجه گيرى، كوتاه تر از زمان مقدمات آن باشد. مى دانيم كه چه زمان هاى طولانى بشر خود را آماده روز موعود كرده و به انتظار آن به سر مى برد، مدت زمانى كه مى توان به درازاى عمر بشريت به حساب آورد و چه فداكارى ها كه براى تحقق اين هدف به كار رفته است، حال چگونه مى توان طى كردن اين همه مقدمات طولانى را به جهت رسيدن به مدتى كوتاه در نتيجه گيرى دانست؟(1)