مسئوليت هاى سنگين «امام» ايجاب مي كند شرائط، صفات و ويژگى هاى «پيامبر» را دارا باشد؛ زيرا هر دو در يك مسير گام بر مى دارند و يك نوع مسئوليت دارند و آن چه را انبياء پايه گذارى كرده اند امامان پاسدارى و تكميل مي كنند. آنان همانند پيامبران بايد آنچه را مى دانند بدون خطا و اشتباه به مردم برسانند و اگر معصوم نباشند اهداف وجودى آنها تحقق نمى يابد.

در سامراء قحطى سختى پيش آمد. «معتمد»، خليفه وقت، فرمان داد مردم به نماز استسقا بروند. اما بارانی نیامد. بعد از آن مسیحیان دعا کردند و باران بارید. از این رو «معتمد» امام عسکری(ع) را از زندان فرا خواند. امام(ع) فرمودند: راهبان فردا به طلب باران روند. آنها به دعا مشغول شدند، امام(ع) دستور داد آنچه در میان انگشتان یکی از راهبان است بگیرند و فرمودند: «حالا دعا کن». دعا کرد اما باران نیامد. امام(ع) فرمودند: «اين استخوان پيامبرى است و استخوان هيچ پيامبرى ظاهر نمى‏ گردد جز آنكه باران نازل مى‏ شود».

برخی از ادله آنها عبارتتند از: 1- لزوم اداى امانت الهى: پیامبران عمر جاویدان نداشته و در هر عصرى لازم است که راهنمایى مؤیّد من عندالله باشد تا مردم را به سعادت راهنمایى کند. 2- لزوم پاسدارى از دین: درگذر زمان احتمال بدفهمى و تحریف پیام پیامبران وجود دارد، بنابراین لازم است در هرعصرى امامى باشد تا دین را از تحریفات باز دارد. 3- تعلیم و هدایت: انسان در امور معنوى همیشه محتاج به تعلیم و حمایت است، لذا در تمام زمانها احتیاج به امام است که انسان را به معنویت رهنما باشد.

با گذشت زمان و پیوند افكار شخصى با مسائل مذهبى و دراز شدن دست مفسده جويان به سوى تعاليم آسمانی، دين دست خوش تغييرات زيان بخش گردیده و قوانين الهى اصالت خود را از دست مى دهند. در این شرایط، پیشوای معصوم به مثابه صندوق آسیب ناپذیری، آیین های الهی را در برابر تحریف ­ها و خرافات حفظ می کند، و هرگز زمین از حجت و قیام کننده ای، خواه ظاهر و یا پنهان، خالی نمی ماند.

در اسلام، کمتر کسى به پایه «شهید» مى رسد، شهیدانى که آگاهانه و با اخلاص نیت به سوى میدان نبرد حق و باطل رفته، و آخرین قطرات خون پاک خود را نثار مى کنند. درباره مقام شهیدان، روایات عجیبى در منابع اسلامى دیده مى شود که حکایت از عظمت فوق العاده ارزش کار شهیدان مى کند. در حدیثى از رسول خدا(ص) مى خوانیم: «بالاتر از هر نیکى، نیکى دیگرى وجود دارد تا به شهادت در راه خدا رسد که برتر از آن چیزى متصور نیست».