پیامبر(ص) پس از نازل شدن آیه انذار، همه نزدیکان خود را دعوت کرد اما ابولهب مجلس را به هم زد. حضرت رسول روز بعد آنها را دوباره دعوت کرد و این بار بعد از صرف غذا به آنها گفت هیچ کسی برای قوم خود بهتر از آنچه من برای شما آورده ام نیاورده، من خیر دنیا و آخرت را برای شما آورده ام و شما را به سوی خدا دعوت می کنم، هر یک از شما دعوت مرا بپذیرد برادر، وصی و خلیفه من در میان شما خواهد بود. تنها کسی که دعوت پیامبر را پاسخ گفت علی بود و پیامبر او را به برادری و وصایت و جانشینی خود منصوب ساخت.

لفظ عترت در حدیث ثقلین نمی تواند شامل تمامى خویشاوندان پیامبر(ص)، شود. زیرا: 1- عترت در لغت به معناى نزدیکان و خواص از خویشاوندان است. 2- این حدیث دلالت بر معصوم بودن عترت می نماید، در نتیجه شامل تمام نزدیکان پیامبر(ص) نمى شود. 3- احادیث دوازده خلیفه، در حقیقت مصداق عترت و اهل بیت پیامبرند.

جمعى از مفسران، مخاطب را در این آیه منحصراً پیامبر گرامى اسلام(ص) دانسته اند و «ذى القربى» را خویشاوندان او. در روایت معروفى از «ابو سعید خدرى» و غیر او چنین نقل شده: «هنگامى که آیه فوق نازل شد پیغمبر گرامى اسلام(ص) «فدک» را به «فاطمه» بخشید. جمعى دیگر از مفسران، خطاب را در این آیه عام گرفته اند و شامل پیامبر(ص) و غیر او مى دانند، طبق این تفسیر، همه مردم موظفند که حق خویشاوندان و ذى القربى خود را فراموش نکنند.