هندیان از قرن چهارم به بعد با اسماعیلیان آشنا شدند؛ بیشتر آنها در شرق و در پاکستان امروزى بودند. در سال 460 هـ اولین داعى اسماعیلى به گجرات آمد و به تبلیغ کیش اسماعیلى پرداخت. اسماعیلیان گجرات به بُهره ها شهرت یافتند. به خاطر پیروى امر دعوت اسماعیلى در هند از دعوت اسماعیلیه یمن، بعد از جدایى یمنى ها از فاطمیان، بهره هاى گجرات نیز طرفدار امامت طیب شدند و از داعیان مطلق یمن تبعیت کردند. دعوت اسماعیلى طیبى به خوبى در هند پیشرفت کرد و شهرهاى کامباى، سیدپور و احمدآباد را درنوردید.

تعداد نزاریان دقیقاً مشخص نیست. گفته شده در تاجیکستان دویست هزار نفر، سوریه صد هزار نفر، پاکستان پنجاه هزار نفر، ایران سى هزار نفر، دهها هزار نفر در غرب، صدها هزار نفر در هند و غرب آفریقا و تعدادى در یمن زندگى مى کنند. گویند نزاریان اکثریت اسماعیلیان را دارا هستند. از طرف دیگر تعداد طیبیان هشتصد هزار نفر تخمین زده شده است. بنابراین تعداد نزاریان باید بالاى یک میلیون باشد. بعضى اوقات تعداد نزاریان از 4 - 3 میلیون نفر تا 20 میلیون نفر شنیده مى شود که معلوم نیست چقدر صحت داشته باشد.

فعالیت های گروه طالبان به صورت پراکنده از دهه1980میلادی آغاز شد. اما ملامحمدعمر به همراه عده ای از فارغ التحصیلان تندرو مدارس وهابی پاکستان در سال1994 ، شکل گیری رسمی آن را اعلام کرد. این گروه که بیشتر اعضایش از قوم پشتو هستند، از سال 1995 تا 2001 ، تقریبا بر همه خاک افغانستان مسلط شد و در دوره حکومتش قوانین اسلامی را به سختگیرانه ترین صورت ممکن اعمال می کرد. این گروه که ابتدا با کمک های مالی عربستان و تسلیحاتی آمریکا تأسیس و تقویت شد، سرانجام با حمله آمریکا در سال2001  از هم گسیخت.

شیعیان و اهل سنت شبه قاره هند قرنها مسالمت آمیز با یکدیگر زندگی کردند تا اینکه با با نفوذ وهابیت در پاکستان و تأسیس فرقه سپاه صحابه توسط مولانا جنگهوی در1980 موج ترور و نفرت پراکنی علیه شیعیان در پاکستان آغاز شد. این گروه که بیشتر در جنوب پاکستان فعالیت می کند بسیاری از مدارس علمیه اهل سنت آن منطقه را مدیریت می کند. این گروه تلاش بسیاری برای تأثیر نپذیرفتن مردم پاکستان از انقلاب اسلامی ایران و جلوگیری از رشد سیاسی و نظامی و مذهبی شیعیان کرده است و با طالبان نیز روابط بسیار حسنه ای دارد.