معاویه در طول زندگی خود پیوسته تلاش می کرد با هر وسیله ای پایه های لرزان حکومتش را استوار سازد؛ همانند برافراشتن پیراهن عثمان و برپایی شورش در برابر امام علی(ع) و ... برخى از شارحان نهج البلاغه مى نويسند: «معاويه در آغاز به عنوان خون خواهى عثمان، در برابر امام على(ع) برخاست، اما پس از پيروزى هيچ برخوردى با قاتلان عثمان نداشت بلکه گاه عطايى به آنها مى بخشيد». هم چنین سعد وقاص به معاويه می گوید: «به خدا سوگند دوست ندارم خلافت را آن گونه كه تو با مكر و حيله بدست آوردى در اختيار بگيرم».

ایشان در خطبه شقشقیّه مى فرماید: «...خلیفه دوم در آستانه وفات، خلافت را در گروهى به شورا گذاشت که به پندارش من نیز یکى از آنها بودم. پناه بر خدا از این شورا که مرا همسنگ امثال اینها  قرار دادند. ولى من به خاطر مصالح اسلام با آنها همکاری کردم. سرانجام یکى از اعضاى شورا به خاطر کینه اش از من روى بر تافت و دیگرى به خاطر دامادیش تمایل به دیگرى پیدا کرد، علاوه بر جهات دیگرى که ذکر آن خوشایند نیست...».

مرد انصاری گروهی ازمردم را دعوت کرد. آنهاعلاوه برغذا شراب نوشیدند و شروع به ذکر افتخارات خود کردند، تا اینکه که یکى از آنها استخوان شترى را برداشت و بر بینى سعد بن وقاص کوبید و آن را شکافت. او این جریان را خدمت پیامبر(ص) عرض کرد و آیه مورد بحث نازل شد. یا اینکه درباره عمر می باشد که علاقه شدیدى به نوشیدن شراب داشت، و مى گفت: خدایا بیان روشنى در مورد خمر براى ما بفرما.