براى آگاهى از توجه اسلام به علم و ارج نهادن به آن، كافى است به روایات اسلامی نگاه کنیم که در آنها طلب علم را بر زن و مرد در هر حال واجب می دانند، در این روایات بیان شده که مسلمان باید یا عالم یا کسب کننده علم یا مستمِع و یا دانشمند باشد و یا مُحِبّ آنان باشد. علم مایه حیات اسلام و ستون ایمان است، بنابراین اسلام و ايمان بدون علم، مرده اى بيش نيست؛ زيرا اسلام بدون علم را هر لحظه كه دشمن اراده كند می تواند نابود نماید.

امام صادق(ع) فرمود: «هنگامى كه امام پيشين از دنيا مى رود، خداوند براى امام بعد از او ستونى از نور بر مى افرازد كه به وسيله آن، اعمال مردم را مى بيند و از اين طريق خداوند، حجت را بر خلق خود تمام مى كند».

این آیه درباره ابو لبابه انصارى نازل شد که به همراه چند نفر از شرکت در جنگ تبوک خوددارى کردند. هنگامى که آیاتی در مذمت متخلفین از جنگ را شنیدند پشیمان گشتند و خود را به ستون هاى مسجد پیغمبر(ص) بستند. آیه فوق نازل شد که خداوند توبه آنها را پذیرفته. آنها به شکرانه این موضوع، همه اموال خود را به پیامبر(ص) تقدیم داشتند. چیزى نگذشت که آیه بعد نازل شد.

نماز از ارکان بسیار مهم اسلام و عامل اتصال و ارتباط بندگان با خداست که نباید هیچگاه گسسته شود. اسلام به اندازه ای برای نماز و حفظ ارتباط و ادامه توجه و خضوع و عبادت اهمیت داده است که در هیچ حالی این عبادت و عمل روحانی را ساقط نکرده و در هر حال به مقتضای حال مکلّف نمازی را معین فرموده است. ولی جناب «میرزا» دستور می دهد که: چون ناتوانی و ضعفی داشتید، لازم نیست ارتباط و علاقه و توجه خودتان را نسبت به خالق حفظ کنید و حکم به اسقاط نماز در صورت بیماری می دهد.