آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام صادق(ع) فرمود: «هنگامى كه امام پيشين از دنيا مى رود، خداوند براى امام بعد از او ستونى از نور بر مى افرازد كه به وسيله آن، اعمال مردم را مى بيند و از اين طريق خداوند، حجت را بر خلق خود تمام مى كند».

يكي از منابعى كه براى علوم امامان(عليهم السلام) مى توان ذكر كرد همان چيزى است كه در روايات متعددى در اصول كافى آمده است، از جمله: حسن بن راشد مى گويد: از امام صادق(عليه السلام) شنيدم كه مى فرمود: «فَاِذا مَضى الاِمامُ الّذى كانَ قَبْلَهُ رُفِعَ لِهذا مَنارٌ مِنْ نُور، يَنْظُرُ بِه اِلى اَعْمالِ الْخَلائِقِ فَبِهذا يَحْتَجُّ اللهُ عَلى خَلْقِه»(1)؛ (هنگامى كه امام پيشين از دنيا مى رود، خداوند براى امام بعد از او، ستونى از نور بر مى افرازد كه به وسيله آن اعمال مردم را مى بيند، و از اين طريق خداوند حجت را بر خلق خود تمام مى كند).
در بعضى از روايات نيز تعبير به «عَمُودٌ مِنْ نُور»؛ (ستونى از نور) شده(2) ولى غالباً تعبير «مَنارٌ مِنْ نُور» آمده است، البته تفاوت چندانى ميان اين دو تعبير نيست.(3)،(4)