قرآن، بشارت مسيح(ع) به آمدن پيامبر اكرم(ص) را مورد اشاره قرار داده است و اين مژده در ميان بشارت‌هاى مسيح(ع) وجود دارد؛ لکن این موضوع در ترجمه‌ها به گونه‌اى تحريف شده است. و این تحریف از آن جهت است که زبانى كه مسيح با آن اين بشارت را داده زبان عبرى است و زبان انجيل يوحنّا كه اين بشارت را نقل كرده نيز عبرى است؛ اما پس از ترجمه به زبان يونانى - كه مشخص نيست توسط چه كسى ترجمه شده - اصل آن گم شده و اثرى از آن نيست.

«اب» در كتب عهد قديم و عهد جديد به معنى خالق و آفريننده استعمال ‌شده است. كلمه «ابن» به معنى مخلوق و آفريده و يا مخلوق شريف خدا آمده است. «روح القدس» نيز در كتب مقدّس مسيحيان در معانى گوناگونى از جمله: روح پاك ايمان و معنويّت و سكينه خاطر، فرشته‌اى كه واسطه ميان خدا و بندگان است و گاهى نيز به معنى تسلّى دهنده و كسى كه پس از عيسى خواهد آمد و همه چيز را به جهانيان تعليم خواهد داد اطلاق شده است.

انجیل یوحنا در سه جا، بشارت به آمدن «فارقلیط» (تسلّى دهنده) داده است. در متن سریانى اناجیل که از اصل یونانى گرفته شده، به جاى تسلّى دهنده، لفظ «پارقلیطا» و در متن یونانى، لفظ«پیرکلتوس» آمده، که به معنى«شخص مورد ستایش» است - معادل محمّد و احمد- . ولى ارباب کلیسا این ترجمه را به ضرر تشکیلات خود دیدند و «پیرکلتوس» را «پاراکلتوس» نوشتند که به معنى«تسلّى دهنده» است و با این تحریف، این سند زنده را دگرگون ساختند.

مسيحيان روح القدس را مطابق با عقيده شرک آميز تثليث، يکى از خدايان سه گانه، تسلّى دهنده و ترغيب کننده به ايمان و اطاعت مي دانند که گناهکاران را پاک و منزه ساخته لائق تمجيد حضرت واجب الوجود مى فرمايد.

آنچه از مطالعه دقيق در ريشه لغت فارقلیط بر مى آيد اين است كه «فارقليط» در اصل كلمه يونانى است، ريشه آن «پريقليتوس» به معناى «بسيار ستوده» می باشد كه مطابق با نام «احمد» است و با آيه 6 سوره صف کاملا منطبق است كه مى فرمايد: «من بشارت به رسولى مى دهم كه بعد از من مى آيد و نامش احمد است»، لکن بسيارى از مسيحيان آن را با «پراقليتوس» به معناى «تسلّى دهنده» يا «روح القدس» اشتباه كرده اند.