اگرچه انجیل و تورات کنونی مخلوطى است از تعلیمات حضرت موسی(ع) و حضرت عیسی(ع) به همراه افکار و اندیشه هاى دیگران، ولی با این حال، بشارت هاى فراوانى به ظهور بزرگى که نشانه هاى آن جز بر اسلام و آورنده آن تطبیق نمى کند، دیده مى شود. غیر از پیشگوئى ها ، در سه مورد از «انجیل یوحنا» روى کلمه «فارقلیط» تکیه شده است، که در فارسی به «تسلی دهنده» است، ولی مهم این است که: در متن سریانى «اناجیل»، به جاى تسلّى دهنده «پارقلیطا» آمده، به معنى «شخص مورد ستایش»، که معادل «محمّد، احمد» است، می باشد.
 

«سراج منیر» بودن پیامبر(ص) با توجه به این که «سراج» به معنى «چراغ» و «منیر» به معنى «نور افشان» است اشاره به معجزات و دلائل حقانیت و نشانه هاى صدق دعوت پیامبر(ص) است.

انجیل یوحنا در سه جا، بشارت به آمدن «فارقلیط» (تسلّى دهنده) داده است. در متن سریانى اناجیل که از اصل یونانى گرفته شده، به جاى تسلّى دهنده، لفظ «پارقلیطا» و در متن یونانى، لفظ«پیرکلتوس» آمده، که به معنى«شخص مورد ستایش» است - معادل محمّد و احمد- . ولى ارباب کلیسا این ترجمه را به ضرر تشکیلات خود دیدند و «پیرکلتوس» را «پاراکلتوس» نوشتند که به معنى«تسلّى دهنده» است و با این تحریف، این سند زنده را دگرگون ساختند.

نام «احمد» از نام هاى معروف پیامبر اسلام (ص) بوده است و شواهدی برای آن وجود دارد از جمله: 1- در تواریخ آمده است: پیامبر اسلام(ص) از کودکى دو نام داشت. 2- در اشعار زیادى دیده مى شود که در آن از پیغمبر گرامى اسلام به عنوان «احمد» یاد شده است. 3- خداوند پیامبر اسلام(ص) را در شب معراج بارها به عنوان «احمد» خطاب کرد. 4- هیچ کس از مشرکان و اهل کتاب ایراد نکردند که «انجیل» بشارت آمدن «احمد» داده، نام تو «محمّد» است، این سکوت، خود دلیل بر شهرت این اسم در آن محیط است.