اگر سؤال شود در آیه 31 سوره «لقمان» چه ارتباطى ميان «صبر» و «شكر» با «حركت كشتى در دريا» وجود دارد؟ مي گوييم: خداوند در اين آيه، خصوص معناى صبر و شكر را اراده نكرده و مرادش اين نيست كه در حركت كشتى بر روى آبِ دريا، نشانه‌هايى براى خصوص انسان‌هاى صبور و شكور است و براى ديگران نيست؛ بلكه مراد آيه اين است كه در اين امر، نشانه‌هايى براى مؤمنان وجود دارد، ولى از آنجا كه صبر و شكر از بهترين صفات شايسته اهل ايمان است، خداوند آنان را با اين دو صفت ياد مى كند...

«صفت» از ماده «وصف» در اصل به معناى ذكر خوبى ها و زيبائى هاى چيزى است، سپس به معنى گسترده ترى به هر گونه توصيف خوب و بد اطلاق شده است. همچنین در «لسان العرب» وصف كردن به معنى زينت كردن است، و صفت به معنى زينت آمده است. از سویی گاه به خادم و خادمه، «وصيف» و «وصيفه» گفته اند؛ زیرا در هنگام خرید و فروش غلام و كنيز، اوصاف و مزایای آنان را براى خريداران شرح مى دادند.

مفهوم بزرگ شمردن خدا، اعتقاد به بزرگى پروردگار است، اعتقاد به اینکه او برتر از آن است که با چیزى قابل مقایسه باشد. از این رو امام صادق(ع) می فرماید: «خدا برتر از آن است که به وصف درآید».
 

در حجیت «خبر واحد»، به آیه 6 سوره حجرات، استدلال شده، که می فرماید: «مبادا در صورت عمل کردن بدون تحقیق، به گروهى از روى نادانى آسیب برسانید». بر این اساس تحقیق در خبر«فاسق» لازم است، اما خبر شخص«عادل» را بدون تحقیق مى توان پذیرفت. این استدلال دو اشکال دارد: 1- این استدلال، متوقف بر قبول«حجیت مفهوم وصف» است، در حالى که مفهوم وصف، حجت نیست. 2- علتى که در ذیل آیه آمده آن چنان گسترده است که خبر«عادل» و «فاسق» را شامل مى شود؛ و احتمال پشیمانى و ندامت در هر دو خبر هست. اما هر دو اشکال قابل حل است.