«خواب» به طور اجمال ممکن است با زبان کنایه و یا با صراحت مسائلی را بازگو کند. بعضی از انبیاء الهی نیز علم تعبیر خواب داشتند و خداوند در آیه 6 سوره یوسف، با صراحت مى فرماید: «ما علم تعبیر خواب را به یوسف(ع) یاد دادیم». مسلّماً اگر پیامبران از تعبیر خواب آگاهى نداشته باشند مشکلى در شرایط نبوّت آنها حاصل نمى شود؛ ولى این علم مى تواند در مقاطع مختلفى در پیشرفت کار آنها و موفقیت هر چه بیشتر در برنامه ها، کارساز باشد.

با توجه به آیات قرآن روشن می شود که انبیاء از برخی علوم که در مساله نبوّت دخالتی ندارد - هرچند سبب تکامل آن به خاطر بینش عمیق تر از مسائل مى شد- نیز آگاه بوده اند؛ به عنوان نمونه: خداوند به داوود(ع) ساختن زره را آموخت؛ به سلیمان(ع) زبان پرندگان را تعلیم داد؛ به یوسف(ع) علم تعبیر خواب داد و داستان موسی و خضر(ع) نیز به همین نکته اشاره دارد.

تفکیک فرازهاى داستان یوسف(ع) در سوره های مختلف با توجه به وضع خاصى که این داستان دارد، پیوند اساسى آن را از بین مى برد، و لذا براى نتیجه گیرى کامل، باید اول تا آخر آن در یک جا ذکر می شد، مثلا داستان خواب یوسف و تعبیرى که پدر براى آن ذکر کرد، بدون ذکر پایان داستان که برادران یوسف به مصر آمدند، و در برابر مقام پر عظمت او خضوع کردند، مفهومى ندارد.