قرآن در ضمن 27 آیه از «قمر» سخن گفته که در 7 آيه از اين آيات به «تسخير ماه» اشاره می کند، كه حکایت از فوائد آن در زندگى بشر دارد. برخی از این بركات عبارتند از: 1- گردش منظّم ماه به دور كره زمين، تقويم طبيعى جالبى را به وجود مى آورد. 2- روشنايى ملايم نور ماه، به انسان كمك می كند تا راه خود را در بيابان‌ ها و درياها پيدا كند. 3- مسأله جزر و مد درياها يكى از آثار مهم وجود ماه است. اين جزر و مد سبب عقب زدن رودخانه هاى آب شيرين شده كه به دريا مى ريزند، همچنین سبب مشروب ساختن زمين هاى وسيعى می شود. و... .

منجّمان به دو نوع ماه قمرى قائل شده اند: 1-«ماه حسابى»؛ که برای ثبت تاریخ و وقایع است و به صورت منظم همواره به ترتیب، 30 در ماه نخست و 29 در ماه بعد و به همین ترتیب تا آخر حساب مى شود. 2- «ماه هلالی»؛ ماهى است که به وسیله رؤیت هلال با چشم، ثابت مى شود در اثر یک حرکت نوسانى خفیف که در ماه هست، ممکن است چند ماه متوالى 30 روز باشد. یعنى ماه در کمتر از این مقدار دیده نشود؛ و ممکن است سه ماه متوالى 29 روز باشد؛ یعنى در 29 روز بطور متوالى دیده شود.

کره ماه در هر ماه یک دور «تقریباً» به دور زمین گردش می کند و بر اثر همین گردش، «هلال»، «بدر»، «تربیع» و «محاق» صورت مى گیرد. همواره نصف کره ماه که در مقابل خورشید قرار دارد و با توجه به کروی بودن زمین و به سبب اختلاف نحوه قرار گرفتن ماه، زمین و خورشید، گاهی تمام نیمکره روشن ماه دیده می شود و گاهی نصف و گاهی فقط هلال دیده می شود، ضمن اینکه در نقاط مختلف زمین رؤیت ماه متفاوت است، در نقاط غربی شرایط رؤیت زودتر صورت می گیرد، لذا ممکن است در کشورى امروز اول ماه باشد و در کشوری فردا ماه رویت شود.

اگر ماههاى قمرى بر فصول سال تطبیق نکند ایرادى بر آن نیست؛ زیرا مقیاس سنجش آن، گردش آفتاب و فصول چهارگانه نبوده است. و اگر ما در برگزارى مراسم سوگوارى و جشن، رعایت فصول را نمى کنیم براى این است که مقیاس ما در این مراسم همان ماههاى قمرى است که مطابق با گردش ماه است و آنچه مورد نظر ماست این است که حادثه مزبور در چه روزى از ماه قمرى واقع شده است. نه فصلى که در آن واقع شده است.