واژه «ظِلالْ» جمع واژه «ظِلَّ» به معنى سايه است. البته این واژه به عنوان كنايه در مورد عزّت، قدرت، و رفاه و آسايش نيز اطلاق مى‌ شود.

«سَحاب» از مادّه «سَحْب» (بر وزن محو) در اصل به معنى كشيدن است؛ و از آنجا كه ابرها به وسيله بادها كشيده مى شوند، و يا ابرها آب ها را به هر سو مى كشند؛ از این رو به آنها «سحاب» گفته می شود. همچنین گاه از باب تشبیه در معنى سايه و ظلمت به كار مى رود. جالب اينكه در بعضى از آيات به «سقناه» از مادّه «سوق» به معنى راندن، تعبیر شده است. زیرا خداوند بوسیله جریان هوا آن را به جاهای مختلف مى ‌راند.

خداوند در آیه 48 سوره «نحل» حرکت سایه هاى اجسام را به عنوان نشانه اى از عظمتش معرفى و آنها را در حال سجده براى پروردگار و تواضع و خضوع مى داند. سایه ها با این که چیزى جز عدم نور نیستند، فوائد فراوانى دارند: 1ـ سایه ها براى تعدیل تابش اشعه نور، نقش حیاتى دارند. 2ـ نقش مؤثر سایه ها در نجات انسانهای گرفتار بیابان و بیابانگردان، فوق العاده محسوس است. 3- نور به تنهایی سبب رؤیت اشیاء نیست، بلکه همواره باید نور با سایه ها و نیم سایه ها توأم گردد، تا مشاهده اشیاء تحقق پذیرد.

منظور سایبان عظیمى است در جوار قرب رحمت حق، که فرشتگان بر برگ هاى آن تسبیح مى کنند و امت هائى از نیکان و پاکان در سایه آن قرار دارند.

هرکس این سوره را بخواند خداوند خانه اى در بهشت براى او بنا مى کند،هفتاد هزار فرشته برایش استغفار مى کنند، روز قیامت در امنیت است، در سایه عرش الهی  قرار می گیرد و حساب او آسان مى شود و نامه عملش را به دست راستش مى دهند.

هر کس سوره آل عمران را بخواند به تعداد آیات آن، امانى بر پل دوزخ به او مى دهند و کسى که سوره بقره و آل عمران را بخواند، در روز قیامت همچون دو ابر بر سر او سایه مى افکنند.