آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

منظور سایبان عظیمى است در جوار قرب رحمت حق، که فرشتگان بر برگ هاى آن تسبیح مى کنند و امت هائى از نیکان و پاکان در سایه آن قرار دارند.

«سِدْرَة» (بر وزن حرفة)، مطابق آنچه غالب مفسران و علماى لغت گفته اند، درختى است پر برگ و پر سایه و تعبیر به«سدرة المنتهى» اشاره به درخت پر برگ و پر سایه اى است که در اوج آسمان ها در منتها الیه عروج فرشتگان، ارواح شهداء علوم انبیاء و اعمال انسان ها قرار گرفته، جائى که ملائکه پروردگار از آن فراتر نمى روند و «جبرئیل» نیز در سفر «معراج» به هنگامى که به آن رسید، متوقف شد.
درباره«سدرة المنتهى» ـ هر چند در قرآن مجید توضیحى نیامده، ـ ولى در اخبار و روایات اسلامى توصیف هاى گوناگونى پیرامون آن آمده و همه بیانگر این واقعیت است که انتخاب این تعبیر، به عنوان یک نوع تشبیه و به خاطر تنگى و کوتاهى لغات ما از بیان این گونه واقعیات بزرگ است.
در حدیثى از پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) نقل شده است که«رَأَیْتُ عَلى کُلِّ وَرَقَة مِنْ أَوْراقِها مَلَکاً قائِماً یُسَبِّحُ اللّهَ تَعالى»؛ (من بر هر یک از برگ هاى آن فرشته اى دیدم که ایستاده بود و تسبیح خداوند را مى کرد). (1)
در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که رسول خدا(صلى الله علیه وآله)فرمود«اِنْتَهَیْتُ اِلى سِدْرَةِ الْمُنْتَهى وَ اِذاً الوَرَقَةُ مِنْها تُظِلُّ اُمَّةً مِنَ الاُمَمِ»؛ (من به سدرة المنتهى رسیدم و دیدم هر برگى از آن مى تواند بر امتى سایه بیفکند). (2)
این تعبیرات نشان مى دهد که، هرگز، منظور درختى شبیه آنچه در زمین مى بینیم نبوده، بلکه اشاره به سایبان عظیمى است در جوار قرب رحمت حق، که فرشتگان بر برگ هاى آن تسبیح مى کنند و امت هائى از نیکان و پاکان در سایه آن قرار دارند. (3)