امام سجاد(ع) از «ماه» به عنوان مخلوق مطیع خداوند، سبب روشنی شب ها و نشانه عظمت خداوند یاد فرموده اند. امام صادق(ع) نیز طلوع خورشید را مایه پدید آمدن روز و امکان کار برای تامین معاش و غروب آن را مایه آرامش می داند. همچنین گردش خورشید را موجب بهره بردن همه موجودات از آن و پیدایش فصل های چهارگانه و به ثمر رسیدن میوه ها و غلات می داند. ایشان گردش ماه را سبب پدید آمدن حساب و تقویم سال و نور ملایمش را برای مردم آرامش بخش توصیف می فرماید.

 خداوند در قرآن از حركت خورشيد و ماه و قرارگاه‌ هاى خورشيد و منزلگاه‌ هاى ماه سخن گفته و می فرماید: «خورشید [نیز براى آنها آیتى است] که پیوسته به سوى قرارگاهش در حرکت است». برای این آیه تفسیرهای متعددی ذکر شده از جمله: 1- منظور همان حركت ظاهرى خورشيد است كه از هنگام طلوع شروع مى‌ شود و قرارگاهش، غروب است. 2- منظور حركات محورى خورشيد است. 3- منظور حركت وضعى خورشيد به دور خود است. 4- منظور حركت خورشيد در برج‌ هاى آسمانى است كه خورشید در دوازده ماه سال، هر زمان در مقابل يكى از اين برج ها قرار می گیرد. و... .

در آیه 39 سوره یس، هلال ماه به خوشه خرما تشبیه شده است. خرما به صورت خوشه، بر درخت ظاهر مى شود که پایه این خوشه، به صورت چوب قوسى شکل زرد رنگى است که به درخت متصل است و نوک آن مانند جارو است و دانه هاى خرما به نخهاى آن متصل اند، هنگامى که خوشه را مى برند آن پایه قوسى شکل، بر درخت باقى مى ماند که وقتى مى خشکد و پژمرده مى شود، کاملاً به هلال آخر ماه مى ماند. زیرا همان گونه که هلال آخر ماه، خمیده، پژمرده، زرد رنگ، و نوکهاى آن رو به پائین است، این خوشه نیز همین گونه است.

«هلال» به معنى ماه در شب اول و دوم است و بعضى گفته اند: در سه شب نخستین «هِلال» نام دارد و بعداً به آن «قَمَر» مى گویند.  ماه، یک تقویم طبیعى براى تمام افراد بشر محسوب مى شود که مردم اعم از باسواد و بى سواد و در هر نقطه اى از جهان می توانند از این تقویم طبیعى استفاده کنند. یکى از امتیازات قوانین اسلام این است که دستورات آن بر طبق مقیاس هاى طبیعى قرار داده شده است؛ زیرا مقیاس هاى طبیعى وسیله اى است که در اختیار همگان قرار دارد. 

در قرآن کریم آیاتی داریم که با واژه «يسئلونك» شروع شده است و سؤالاتی که مردم از پیامبر(ص) می پرسیدند را نقل می کند، که شامل 12 موضوع از جمله: هلال ماه، انفاق، ماههاى حرام، شراب، قمار، يتيمان و كودكان بى سرپرست، عادت ماهانه زنان، قيامت و زمان برپايى آن، روح، جبال و كوهها و ذوالقرنين و ... می باشد.

محتوای این آیه پرسش از فلسفه تغییرات در هلال ماه است. به تأكيد قرآن، ماه یک تقویم طبیعی برای زندگی انسانها است؛ چرا که زندگی بدون نظم مایه بدبختی و شکست است. از سویی عبادات دینی نیز مطابق این تقویم انجام می شود و از سوی دیگر به ما درس نظم مى دهد، زيرا نه تنها ماه، بلكه ساير كرات منظومه شمسى با نظم خيره كننده اى در حركتند و يك لحظه از مسير خود منحرف نمی شوند. در واقع اگر نظم نبود اين حركت هاى مستمر باقى نمى ماند.