ملک العلماء در «بدائع الصنائع» نوشته است: عمر در نماز مغرب در رکعت اوّل حمد را نخواند و در رکعت دوم با صداى بلند قضا کرد، و عثمان در نماز عشاء در رکعت اوّل و دوم حمد را نخواند و در رکعت سوم و چهارم با صداى بلند قضا کرد. باید گفت: آنچه دو خلیفه مرتکب شده اند از دو جهت با سنّت مخالف است: 1 ـ اکتفا به رکعتى که حمد در آن خوانده نشده است. 2 ـ قضاى سوره حمد، در رکعت سوم و چهارم.

منظور نماز ظهر است؛ چون علاوه بر این که در وسط روز انجام مى شود، شأن نزول آیه نیز گواه این مطلب است و روایات متعددى که از معصومین(ع) نقل شده، بر آن تأکید دارد. تأکید روى این نماز به خاطر این بوده که بر اثر گرمى هواى نیم روز تابستان و گرفتارى های روزمره به آن کمتر اهمیت مى دادند.