«جنايت» (اعم از قتل نفس و نقص اعضا) سه صورت دارد: «عمد»، «شبه عمد» و «خطا». «قصاص» فقط در مورد جنايت عمدى است و «خطا» و «شبه عمد» تنها «ديه» دارد. قصاص در صورتى است كه جانى عاقل و بالغ باشد، بنابراين كودك نابالغ ولو ده ساله و مجنون ولو جنون دائمي داشته باشد قصاص نمي شوند؛ زيرا عمدِ آنها به حكم خطاست و تنها ديه دارد و ديه اش بر «عاقله» اوست. مقدار ديه صد شتر يا دويست گاو يا هزار گوسفند يا دويست دست لباس كه هر كدام مركّب از دو قطعه باشد يا هزار دينار است.

زنی به خاطر ترس از عمر بچه اش سقط شد. عمر چون حکم دیه آن را نمی دانست از اصحاب پیامبر(ص) مشورت خواست. بعضى از اصحاب به عمر گفتند: چیزى بر گردن تو نیست؛ اما بعد از سؤال عمر از امام علی(ع)، ایشان حکم مسأله را که وجوب دیه بر عمر بود بیان کردند.