طبق آیات و روایات و بر اساس سیره عقلا برای یافتن وظیفه شرعی اگر مجتهد نباشیم باید به افراد آگاه رجوع کنیم.
برای صحیح بودنِ تقلید، باید از مرجعی تقلید کرد که دارای شرایط زیر باشد: مرد، بالغ، عاقل، شيعۀ دوازده امامى، حلال‌ زاده، عادل و زنده باشد.
همچنین عقل و عقلا حکم می کنند مرجع تقلید باید «اعلم» باشد؛ یعنی در فهمیدن حكم خدا از تمام مجتهدين زمان خود استادتر باشد.

ابن سعد، عبداللّه بن شدّاد را از تابعين اهل علم و فقه مي شمارد و مى گويد: او مردى موثق، فقيه، کثير الحديث و شيعه بود.  همه نويسندگان صحاح سته و ساير ائمه اهل سنت به احاديث عبداللّه بن شدّاد استدلال کرده اند. از نظر بخارى و مسلم، او از على(ع)، ميمونه و عايشه حديث فرا گرفته است.

"سیّد باب" برای اینکه نادانیش پیش مردم کشف نشود، عنوان «من یظهره الله» را بهانه گرفته، و در "بیان" می گوید: «سؤال از "من یظهره الله"، جایز نیست الّا از آنچه لایق به او است و اگر کسی خواهد سؤال کند، جایز نیست الا در کتاب (یعنی بوسیله نامه) تا آنکه حظّ جواب را کما هی درک کند و آیتی باشد از محبوب او در نزد او، چنانچه در بیان هم کسی این صفت (سؤال به وسیله کتابت) نازل می کند».

حاکم حسکانى به سندش از حرث نقل کرده که گفت: از على(ع) درباره آیه «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ»، سؤال کردم؛ فرمود: «به خدا سوگند! به طور حتم تنها ما اهل ذکریم، ما اهل علم بوده و ما معدن تأویل و تنزیلیم. از رسول خدا(ص) شنیدم که مى فرمود: من دروازه علم و على درب آن است، پس هر کس اراده علم کرد باید از درب آن بیاید».