قرآن در آيات متعددی به علم وسيع امامان(ع) اشاره كرده است. در جایی به مومنین یاد می دهد که در وقایعی که اتفاق می افتد به «اولی الامر» مراجعه کنید چراکه آنها به ریشه مسایل آگاهند و آنرا برایتان روشن می کنند؛ و در جای دیگر می فرماید: «در آنچه نمیدانید به اهل ذکر مراجعه کنید». در احاديث متعددى كه از طرق اهل بيت(ع) به ما رسيده و حتی اهل سنت نیز آنرا نقل کرده اند، «اولی الامر» و «اهل ذکر» به معصومین(ع) تفسیر گردیده است.

حاکم حسکانى به سندش از حرث نقل کرده که گفت: از على(ع) درباره آیه «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ»، سؤال کردم؛ فرمود: «به خدا سوگند! به طور حتم تنها ما اهل ذکریم، ما اهل علم بوده و ما معدن تأویل و تنزیلیم. از رسول خدا(ص) شنیدم که مى فرمود: من دروازه علم و على درب آن است، پس هر کس اراده علم کرد باید از درب آن بیاید».

با مراجعه به روایات، پى مى بریم که مقصود از «اهل الذکر» در آیه 7 سوره انبیاء، امامان معصوم از ذریّه رسول خدا(ص) هستند.