آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن سعد، عبداللّه بن شدّاد را از تابعين اهل علم و فقه مي شمارد و مى گويد: او مردى موثق، فقيه، کثير الحديث و شيعه بود.  همه نويسندگان صحاح سته و ساير ائمه اهل سنت به احاديث عبداللّه بن شدّاد استدلال کرده اند. از نظر بخارى و مسلم، او از على(ع)، ميمونه و عايشه حديث فرا گرفته است.

ابوالولید، عبداللّه بن شدّاد بن هاد ـ نام هاد، اسامة بن عمرو بن عبداللّه بن جابر بن بشر بن عتوارة بن عامر بن مالک بن لیث است ـ اهل کوفه بود.
وى از صحابه امیرمؤمنان(علیه السلام) و مادرش سلمى بنت عمیس خثعمى، خواهر اسماء بنت عمیس است. بنابراین او پسر خاله عبداللّه بن جعفر و محمّد بن ابوبکر و برادر مادرى عمارة، دختر حمزة بن عبدالمطلب، خواهد بود.
ابن سعد او را از تابعینى که اهل علم و فقه بودند و در کوفه ساکن شدند به شمار آورده است و در آخر شرح حالش در جزء ششم طبقات صفحه 86 مى گوید: عبداللّه بن شدّاد با گروهى از قراء (آگاهان از قرآن) در برابر حجاج قیام کردند و این در زمان عبدالرحمن، محمّد بن اشعث بود.
عبداللّه در جنگ روز دجیل کشته شد. او مردى موثق، فقیه، کثیر الحدیث و شیعه بود.
این نبرد در سال 81 اتفاق افتاد. نویسندگان صحاح سته، همه، و سایر ائمه اهل سنت به احادیث عبداللّه بن شدّاد استدلال کرده اند.
ابواسحاق شیبانى، معبد بن خالد، و سعد بن ابراهیم از او حدیث نقل نموده اند و احادیثى که اینها از او نقل کرده اند، در تمام کتب صحاح و کتب مسانید موجود است.
از نظر بخارى و مسلم، او از على(علیه السلام)، میمونه و عایشه، حدیث فرا گرفته است.(1)