«مجسّمه» قائل هستند كه خداوند جسميّت دارد و تمام صفات و عوارضى كه براى جسم وجود دارد براى او قائل هستند. شهرستانى از قول آنها نوشته است حتّى مى توان خدا را لمس كرد و با او مصافحه نمود و مسلمانان مخلص مى توانند او را در آغوش بگيرند و معانقه كنند. البتّه الان در ميان مسلمين يا غير مسلمين، كسى با چنين عقائدى وجود ندارد لکن قبول جسميّت براى خداوند مساوى با نفى الوهيت و واجب الوجود بودن او است؛ چرا كه هر جسمى اجزائى دارد و داراى زمان و مكان است و هر يك از اين اوصاف براى نفى الوهيت خداوند كافى است.

دیدن و ملاقات پروردگار همانند ملاقات افراد بشر با یکدیگر نیست؛ بلکه منظور یا مشاهده آثار قدرت او در صحنه قیامت و پاداشها و کیفرها و نعمتها و عذابهاى او است، یا به معنى یک نوع شهود باطنى و قلبى است، زیرا انسان گاه به جایى مى ‌رسد که گویى خدا را با چشم دل در برابر خود مشاهده مى ‌کند، به طورى که هیچ گونه شک و تردیدى براى او باقى نمى ‌ماند. این حالت شهود باطنى در قیامت براى همگان پیدا مى ‌شود، چرا که آثار عظمت و قدرت خدا در آنجا آن چنان آشکار است که هر کوردلى هم ایمان قطعى پیدا مى ‌کند.

گوساله سامری یک مجسمه بود و سامرى با اطلاعاتى که داشت، آن را طوری ساخت که بر اثر فشار هوا در لوله هایی که در درون آن بود یا بر اثر وزش باد به دهان او صدائى شبیه صداى گاو داشت! و آن را طلایی ساخت تا توجه انسان های مادی را جلب کند و با این کار باعث گمراهی بنی اسرائیل شد.

گروهی به نام«مجسمه» قائل به دیده شدن خداوند با چشم هستند. علی(ع) در ردّ این عقیده می فرماید: «حمد و سپاس خدایى را سزاست که ... دیده ها او را نبیند». «...مردمک چشمها را از مشاهده ذات پاکش و رسیدن به او باز داشته است...». جمعى هم بر خلاف گروه اول، راه تعطیل را پیموده اند و معتقدند اصلا شناخت خدا غیر ممکن است. امام(ع) در پاسخ این گروه می فرماید: «...عقول و خردها را بر کنه صفاتش آگاه نساخت و با این حال آنها را از مقدار لازم معرفت و شناخت خود باز نداشته است...».

اهل تسنن از لحاظ فقهی به چهار مذهب تقسیم می شوند. حنفی (پیروان ابوحنیفه)، شافعی (پیروان شافعی، دارای بیشترین جمعیت در میان اهل سنت)، حنبلی (پیروان احمد بن حنبل، اهل ظاهر و حدیث) و مالکی (پیروان مالک بن انس). آنان از لحاظ عقیدتى نیز داراى فرقه هاى فراوانى هستند که مهم ترین شان عبارتند از: معتزله (که در قرن هفتم و هشتم به دلایل سیاسی و حکومتی منقرض شد)، اشاعره (که دارای انشعابات بسیار متعدد در طول تاریخند، شیعه ستیزان سلفی خود را اشعری می دانند)، مجبره، خوارج، مجسمه، حشویه و... .