«اعتدال» اصلى است كه بر تمام تعليمات اسلامى حاكم است و يك مسلمان بايد در عقيده، برنامه هاى اجتماعى، عبادت، اقتصاد و ديگر برنامه‌ها، آن را رعايت كند. بنابراين انسان نمى تواند موجودي يك بعدى باشد؛ بلكه بايد متفكر، باايمان و همه جانبه باشد.
گروهی به نام«مجسمه» قائل به دیده شدن خداوند با چشم هستند. علی(ع) در ردّ این عقیده می فرماید: «حمد و سپاس خدایى را سزاست که ... دیده ها او را نبیند». «...مردمک چشمها را از مشاهده ذات پاکش و رسیدن به او باز داشته است...». جمعى هم بر خلاف گروه اول، راه تعطیل را پیموده اند و معتقدند اصلا شناخت خدا غیر ممکن است. امام(ع) در پاسخ این گروه می فرماید: «...عقول و خردها را بر کنه صفاتش آگاه نساخت و با این حال آنها را از مقدار لازم معرفت و شناخت خود باز نداشته است...».
خداوند در سوره «تکویر»، و در بیان نشانه هاى آغاز رستاخیز می فرماید: «در آن هنگام که طومار خورشید درهم پیچیده شود، و ستارگان بى فروغ گشته و افول کنند، و در آن هنگام که کوه ها به حرکت در آیند، و باارزش ترین اموال به دست فراموشى سپرده شود، و در آن هنگام که دریاها بر افروخته شود! در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد، و ...».
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
ما مِنْ عَيْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْکَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ.
هيچ چشمى نيست که براى ما بگريد، مگر اينکه برخوردار از نعمتِ نگاه به (کوثر) مى شود و از آن سيرابش مى کنند.
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 554