«مجسّمه» قائل هستند كه خداوند جسميّت دارد و تمام صفات و عوارضى كه براى جسم وجود دارد براى او قائل هستند. شهرستانى از قول آنها نوشته است حتّى مى توان خدا را لمس كرد و با او مصافحه نمود و مسلمانان مخلص مى توانند او را در آغوش بگيرند و معانقه كنند. البتّه الان در ميان مسلمين يا غير مسلمين، كسى با چنين عقائدى وجود ندارد لکن قبول جسميّت براى خداوند مساوى با نفى الوهيت و واجب الوجود بودن او است؛ چرا كه هر جسمى اجزائى دارد و داراى زمان و مكان است و هر يك از اين اوصاف براى نفى الوهيت خداوند كافى است.

فقیهان اهل سنت دو دسته مى باشند: 1- اصحاب رأى که افزون بر قرآن و سنت، از عقل نیز پیروی مى کنند، که در رأس آنها ابو حنیفه قراردارد. 2- اهل الحدیث که عقل و علم کلام را به طور مطلق انکار کرده و تنها بر ظواهر قرآن و حدیث تکیه مى کنند، و در رأس آنها مالک بن انس و احمد بن حنبل قرار دارند. احمد بن حنبل معتقد است؛ حوادث جهان، قضا و قدر الهى است و افعال انسان همگی به تقدیر خداست. هم چنین خلافت و امامت تا روز قیامت از آن قریش دانسته و به رؤیت خدا با چشم، جواز تکلیف مالایطاق، و ... باور دارند.
 

قاضى ابوبکر باقلانى در پاسخ این پرسش که هدف از نصب امام چیست؟ مى گوید: فرماندهى سپاه، پاسدارى از مرزها، سرکوبى ستمگران، حمایت از مظلومان، اقامه حدود، تقسیم سرمایه هاى عمومى میان مسلمانان و هزینه کردن آن در امورى مانند جهاد با دشمنان، امورى است که هدف از نصب امام را تشکیل مى دهد و به عنوان وظایف و مسؤولیت هاى او به شمار مى آید.