تذکرة الخواص که نام اصلى آن «تذکره خواصّ الامّه بذکر الائمه الاثنى عشر» یا «بذکر خصائص الائمه الاثنى عشر» و یا «فی ذکر مناقب الائمه» است، توسط شمس الدین ابوالمظفر یوسف بن قزاوغلى سبط ابن جوزى نوشته شده است. او در این کتاب همه فضائل مطرح در مورد دوازده امام از حضرت على (ع) تا مهدى موعود (عج) را به طور مستند از طرقِ روایات اهل سنت نقل کرده است.یکى از مسائلى که در نوشتن این کتاب به طور گسترده مورد توجه مولف قرار گرفته جریان عاشورا است. وى مهم ترین مسئله شیعه را که خلافت بلافصل على بن ابى طالب (علیه السلام) بوده و توسط بسیارى از بزرگان اهل سنت انکار شده را به تفصیل و به طور مستند نقل و اثبات کرده است. او جریان غدیر خم را مطرح کرده و براى لفظ «مولى» و «ولى» معناى خلافت را برگزیده است و نیز اتفاق علماى اسلام بر وقوع ماجراى غدیر خم و مسئله تعیین جانشین توسط پیامبر (ص) را نقل کرده و آیات نازل شده در شان على بن ابى طالب (ع) را با ذکر سندها و منابع معتبر خود اهل سنت مثل مسند احمد بن حنبل، سنن ترمذى و تفسیر ثعلبى ذکر نموده است.

ابوالفرج عبدالرحمن بن علی بن محمد جوزی بغدادی (508 ـ 597 ق) معروف به «ابن جوزی» از دانشمندان مهم اهل سنت است که کتاب‌های فراوانی در زمینه های مختلف علوم اسلامی مثل تفسیرقرآن، حدیث، اخلاق، رجال، صحابه شناسی، سیره نبوی و تاریخ اسلام نوشته که مورد توجه و استناد متاخران قرار گرفته است. ابن جوزی در بغداد متولد شد و در همانجا وفات یافت و بنا به گزارش ذهبی او از نوادگان ابوبکر می باشد. وی مانند سایر حنابله حشویه که سلفی و اهل ظاهر هستند و فقط به ظواهر آیات و روایات اعتنا و استناد می کنند، با فلسفه و علوم نظری مخالف بود. او مثل برخی تراجم نویسان و علمای اهل سنت، اعتقاد به تشیع را دلیل بر ضعف راوی می دانست و از جمله کسانی است که با شیعیان دشمنی و کینه مخصوصی داشته و با تشیع به عنوان بدعت مبارزه می کرد؛ به طوری که همه علمای شیعه بغداد را از منبر منع کرد. ابن جوزی برخی مطالب را در فضیلت ولایت علی بن ابی طالب (ع) نقل کرده که خوشایند ذهبی و دیگر پیروان ابن تیمیه نبوده است.

 اولا: در توسّل، مخاطب خداست و چیزی جای او را نمی گیرد. ثانیا: توسّل طبق آیه «وابتغوا إليه الوسيلة»، دستوری قرآنی است و با توجه به عمومیّت كلمه «الوسيله»، «منزلت و دعای» پيامبران و اولياء الهى نیز از مصادیق وسیله هستند. ثالتا: مسلمانان به «منزلت و دعای» مردگان توسل می جویند - نه جسم آنها - و اين منزلت همواره براى آنها ثابت است. رابعا: از سیره پیامبر(ص) و مسلمین چنین به دست می آید که توسل به مقام و منزلت انبیاء و اولیاء الهی بعد از مماتشان، در میان آنها مرسوم بوده است.

اين حديث نصّ در خلافت دارد؛ در حالی که اغلب اهل سنّت وجود نصّ را درباره جانشین پيامبر(ص) انكار مى ‏كنند! اگر این حدیث وجود داشت، ابوبکر و عمر در سقیفه به آن احتجاج می کردند. این حدیث طبق نظر بسیاری از علمای اهل سنّت ضعیف است و برجسته ترین صحابه به آن عمل نکردند؛ لذا نمی تواند با روایات صحیحی از پیامبر(ص) که به پیروی از علی(ع) سفارش کرده، مقابله کند. اطلاق این حدیث مقتضی عصمت آن دو است! در حالی که آنها به خیلی از امور آگاه نبودند و کسی به عصمتشان قائل نیست. این حدیث را گروه بکریه جعل کرده اند.