معجزه قانون علیت را نقض نمی کند. معجزه دارای علت است؛ هرچند ممكن است اين علت، علتی ماوراى طبيعى و یا يك علت طبيعى ناشناخته باشد. علاوه بر این برخلاف حوادث طبيعى که در آنها اسباب اثر خود را به تدريج مى ‏بخشند، در معجزه تأثیر اسباب به صورت آنى و فورى است.

درباره حقيقت وحى سخن بسيار گفته اند؛ ولى راه يافتن به عالَمى كه به كلّى از آن بيگانه ايم ممكن نيست، لکن مى توان وحى را از طريق آثار و اهداف و نتايج آن توضيح داد. وحى همان القاى الهى است كه به منظور تحقّق نبوّت و بشارت و انذار صورت مى گيرد، يا نورى است كه خداوند به وسیله آن، هركسى از بندگانش را که اراده كند هدايت مى كند يا وسيله اى است براى ارتباط با عالم غيب و درك معارف از آن عالَم. شايد به همين دليل است كه قرآن مجيد تنها از آثار وحى سخن گفته؛ نه از حقيقت آن!

فلاسفه مادى مى گویند: ما موجودى مستقل از ماده به نام روح سراغ نداریم. انسان دارای یک سلسله اعصاب و غده هاى بزاقى و مانند آن است که داراى فعالیت هاى فیزیکى و شیمیائى است و همین فعالیت هاى فیزیک وشیمیائى است که ما نام آن را پدیده هاى روحى و یا روح مى گذاریم. اما آنها نتیجه مى گیرند فعالیت هاى روحى ما با پیدایش مغز و دستگاه اعصاب موجود مى شوند و با مردن آن مى میرند. روح بدون بدن وجود مستقلی ندارد و از خواص جسم است و پس مادى است و جنبه ماوراى طبیعى ندارد و مشمول قوانین حاکم بر جسم است.

یقیناً اصل «علّیت» جزء اصول مسلّم علوم بشرى است. معجزات نیز داراى علّت هستند. لکن ممکن است این علّت، علّت ماوراى طبیعى باشد زیرا این عالم منحصر به مادّه و طبیعت نیست. یا حتّى ممکن است یک علت طبیعى ناشناخته داشته باشد.