امام(ع) مى فرمايد: «بندگان خدا كه حافظان علم او هستند، آن را به خوبى نگاهدارى مى كنند [و در اختيار نااهلان قرار نمى دهند] و [آنجا كه بايد آن را آشكار كنند] چشمه هاى آن علوم را جارى مى سازند، با محبت و دوستى به يكديگر مى پيوندند و با پيمانه اى سيراب كننده [از علم] عطش يكديگر را فرو مى نشانند، ترديد در [اعتقادات] آنها راه نمى يابد و غيبت در وجودشان نفوذ ندارد. برترى آنان همچون برتری دانه هاى خوب از ميان انبوه دانه هاست، اين امتياز بر اثر خلوصشان و موفقیت آنها در امتحانات الهی است».

از نظر پيامبر اكرم(ص)، بالاترين مقام در پيشگاه خدا در قيامت از آنِ كساني است كه بيش از همه براى خيرخواهى مردم گام بردارند. آنچه از روايت فهميده مي‌شود اين است كه خيرخواه مردم نه با حرف كه با عمل اقدام كند و خيرخواهيش را براي تمام انسان‌ها حتی غير مسلمان‌ها انجام دهد.

شیعیان براى اداى احترام و طلب شفاعت به زیارت مى روند. زیارت نامه های شیعی پر از معارف توحیدی است. شیعه در زیارتنامه هایش صاحبان قبور را بندگان خدا، عاملان به تکالیف الهی و راهنمایان به خدا می داند نه خدایان دیگر. شیعه بوسیله آنها در پیشگاه الهی شفاعت می طلبد. قرآن گنهکاران را به شفاعت طلبیدن از پیغمبر اکرم (ص) تشویق کرده و مى گوید: «هر گاه آنها زمانى که به خویش ستم مى کردند، به سراغ تو مى آمدند و توبه مى کردند و رسول خدا نیز براى آنها استغفار مى کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان مى یافتند».

پيروى از گمان ها و پندارهاى باطل، عقل آدمى را دگرگون مى سازد و او را از معارف ناب منحرف مى كند. آیه ای در سوره «مائده» ناظر به حال گروهى از يهود است كه با خدا پيمان بسته بودند كه در برابر دعوت انبياء سر تعظيم فرود آورند، ولى هر زمان پيامبرى دستورى بر خلاف هواى نفسشان مى آورد در برابر او قيام مى كردند و حتى گروهى را مى كشتند و گمان مى كردند مجازاتى در كار نيست. اين آيه به روشنى نشان مى دهد كه گمان هاى باطل مخصوصاً گمان ايمن بودن از عذاب الهى حجابى است بر چشم و گوش انسان.