علامه شرف الدین می گوید: گذشتگان خطبه فدکیه را نقل كرده اند تا اينكه به دست ما رسيده است. این خطبه در كتاب الاحتجاج و بحارالانوار آمده است، و از بزرگان اهل سنت افرادى مانند: ابوبكر محمد بن عبدالعزيز جوهرى در كتاب السقيفه و فدك و حمیدی در شرح نهج البلاغه و مرزبانی و... آن را نقل كرده اند.

استاد توفیق ابوعلم می گوید: زهرا(س) از فصاحت و بلاغت برجسته اى برخوردار بود، سخنانش داراى قافيه موزون و متناسب و زيبا و هم آهنگ بود. این ویژگی را در خطبه ای بكار برد كه به هنگام بيعت مردم با ابوبكر و مخالفت آن حضرت با او در مساله فدك ايراد كرد. او  سخنورى برجسته بود، که  دلها و احساسات را به لرزه مى آورد.

حضرت زهرا(س) در خطبه فدکیّه ابتدا خود را به جمعیّت معرفى مى کند و بعد علاقه رسول الله(ص) به آنها و زحمات سنگین رسالت را یادآور مى شود و به یاد آنها مى آورد که قبلا چه وضعی داشتند و حالا به برکت اسلام چه حالی دارند و در این میان خدمات بزرگ على(ع) را یادآور مى شود و در آخر به این نتیجه می رسد که تنها چنین کسى مى تواند تداوم بخش خط این انقلاب بزرگ و مانع انحراف آن باشد.

در چندین کتاب لغت از قبیل: لسان العرب، مجمع البحرین و النهایه، ذیل كلمه   لُمّة که حضرت زهرا(س) از بین گروهی لمّه نزد ابوبکر رفته و ذیل کلمه فدك که نام دهکده ایست که پیامبر(ص) به حضرت زهرا(س) بخشید، به جریان فدک و اصل خطبه فدکیه اشاره کرده اند.