عده اى از اهل سنت همانند شیعیان، حضرت مهدى(عج) را همان موعود جهانى مى دانند. همانند حافظ محمد بن یوسف گنجى شافعى که درباره امام ابى محمّد حسن عسکرى مى گوید: «از خود فرزندى به جاى گذاشت که همان امام منتظر است». هم چنین شیخ سلیمان قندوزى حنفى مى نویسد: «خبر تحقیق شده نزد افراد معتبر آن است که ولادت قائم(عج) در شب نیمه ماه شعبان سال 255 هجرى در شهر سامرا بوده». از سویی صدر الدین حموینى نقل مى کند: «همانا دوازدهمین از فرزندانم غیبت مى کند تا این که خداوند متعال به او اذن خروج و قیام مى دهد».

در عصر امام عسکری(ع)، قحطی سامرا را فرا گرفت و معتمد به مسلمانان دستور داد برای نماز باران به صحرا بروند، آنان سه روز دعا کردند اما باران نبارید. تا آن که جاثلیق مسیحی به همراه نصارا و راهبی به صحرا رفتند. راهب دعا کرد و بارلن بارید. خلیفه شگفت زده دستور داد امام را از حبس خارج کرده تا چاره ایی بیندیشند. امام فرمودند مسیحیان برای نماز خارج شوند، راهب مانند گذشته دست به آسمان بلند کرد امام این بار امام استخوانی را از راهب گرفت و فرمود: «هر گاه استخوان پیامبرى زیر آسمان آشکار شود باران مى بارد».

ابن صبّاغ مالکى از یحیى بن یسار عنبرى نقل کرده که گفت: «امام هادى(ع) به فرزندش ابى محمّد حسن بن على(ع)، چهار ماه قبل از وفاتش وصیّت نمود و به عنوان جانشین خود در امامت او را معین کرد و در این امر من و جماعتى از موالیان خود را شاهد گرفت».