همه شیعیان و گروهى از محدثان اهل تسنن اتّفاق نظر دارند که وقتى آیه «وآت ذا القربى حقه» بر پیامبر نازل شد، ایشان فدک را به حضرت فاطمه بخشید. این حدیث با سندی بسیار متقن از دو صحابی، ابوسعید خدری و ابن عباس نقل شده. از میان محدثان وعلمای اهل سنت بزرگانی مانند سیوطی، متقی هندی، ثعلبی، بلاذری، جوهری، حلبی، سمهودی، حموی و... تملیک فدک را به حضرت فاطمه پذیرفته اند.

واژه مولی در لغت به معنای شایسته تر و سزاوارتر است. درباره آیه 15 سوره حدید که اين واژه در آن به کار رفته، گروهی از مفسرین مثل ابن عباس، فراء، شیبانی، طبری، تفتازانی و... آن را فقط به معنای شایسته تر و گروهی مثل ثعلبی،  زمخشری، بیضاوی و... معنای شایسته تر بودن را یکی از معانی آن دانسته اند. البته آیات دیگری نیز در سوره های بقره و آل عمران و توبه نیز وجود دارند که در آنها این کلمه به معنای سزاوارتر به امر، مورد نظر بوده است.

جماعتى از علماى اهل سنت این حدیث شریف را که معجزه اى از پیامبر(ص) نیز به حساب مى آید نقل کرده اند، از جمله: احمد بن صالح مصرى، استادِ بخارى؛ طبرانى؛ حاکم نیشابورى؛ ابواسحاق ثعلبى؛ ابوالحسن ماوردى؛ ابوبکر بیهقى؛ خطیب بغدادى؛ قاضى عیاض اندلسى؛ خطیب خوارزمى؛ ابن حجر عسقلانى؛ ابوالعباس قسطلانى؛ ذهبى؛ سبط بن جوزى؛ ابن عساکر؛ ابن کثیر و... .
 

با مراجعه به منابع اهل سنت، در مى یابیم که مقصود از«حبلُ اللّه» در آیه شریفه «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِیعاً وَلا تَفَرَّقُوا»، اهل بیت عصمت و طهارت(ع) مى باشند.
به عنوان مثال: ابن حجر از ثعلبى در تفسیرش از امام صادق(ع) نقل کرده که فرمود: «ما ریسمان خداییم که خداوند فرمود: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِیعاً وَلا تَفَرَّقُوا».
 

طبق احادیث على(ع) وزير پیامبر(ص) در امور، پشتيبان او در برابر دشمن، ظرف علم او، وارث حکم و فرمانش، وليعهد وى و صاحبِ امر خلافت پس از آن حضرت است. از جمله احاديث اينکه پيامبر(ص) در ماجراى يوم الدار دست بر دوش على(ع) گذاشت و فرمود: اين برادر، وصى و خليفه من در ميان شماست، سخن او را بشنويد و اطاعتش کنيد. عده زيادى از علماى اهل تسنن اين حديث را با همين الفاظ نقل نموده اند، مانند: ابن اسحاق، ابن جرير، ابن ابى حاتم، ابن مردويه، ابونعيم، بيهقى، ثعلبى، طبرى، ابن اثير، ابوالفدا و... .