حديث «اخوت» را قریب به هفتاد تن از علماى اهل سنت از جمله: ترمذى، نسائى، ابن ماجه، ابن عبدالله، ابن عساکر، طبرى، ابونعيم اصفهانى، هيثمى و... نقل نموده اند.

حسکانی، آیه عذاب واقع را مربوط به قصه غدیر و نازل شدن عذاب بر شخصی که معترض به انتخاب علی توسط پیامبر به امامت امت بود مى داند. این حدیث مطابق رأى اهل سنت معتبر است و نزد حدیث شناسان، سلسله سند راویان آن با عناوینی چون فقیه، فاضل، دیندار، ثقه، عابد، مامون و زاهد توصیف شده اند.

احادیث دوازده خلیفه را تعداد زیادى از علماى اهل سنت نقل کرده اند، مانند: بخارى، مسلم، ترمذى، ابوداوود، احمد بن حنبل، طیالسى، طبرانى، بیهقى، بغوى، ابن منظور، ابن اثیر، ابن کثیر، جوینى، هیثمى، محمّد بن طلحه شافعى، سیوطى، ابن حجر، متقى هندى، ابویعلى، طبرانى، ابن عدى، حاکم نیشابورى، علامه مناوى، ابن حجر عسقلانى، نووى، ابن حجر، قسطلانى، ابونعیم اصفهانى، خطیب بغدادى، ذهبى، قندوزى، سید على همدانى، ابن حبان، حاکم حسکانى، ابن عساکر و... .

با مراجعه به منابع اهل سنت، در مى یابیم که مقصود از«حبلُ اللّه» در آیه شریفه «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِیعاً وَلا تَفَرَّقُوا»، اهل بیت عصمت و طهارت(ع) مى باشند.
به عنوان مثال: ابن حجر از ثعلبى در تفسیرش از امام صادق(ع) نقل کرده که فرمود: «ما ریسمان خداییم که خداوند فرمود: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِیعاً وَلا تَفَرَّقُوا».
 

از آیاتی که در روز غدیر بر پیامبر نازل شد، آیه 3 سوره مائده بود که با خطاب قرار دادن پیامبر، دین اسلام را تکمیل شده اعلام کرد. بسیاری از صحابه و کسانی که شأن نزول آنرا دانستند آنرا دلیل بر ولایت على دانستند و بسیارى از علماى اهل سنّت در این مطلب با امامیّه همراهند. روایاتی که از صحابه درباره نزول این آیه در روز غدیر و نه روز عرفه، نقل شده آنقدر زیادند که چاره اى جز پذیرش آن باقی نمی گذارد.