نام پطرس، شمعون بود. او از رسولانی بود که نزد عیسی(ع) جایگاه ممتازی برخوردار بود؛ لکن وی در کتاب مقدس، گاه مورد سرزنش سخت عیسی(ع) قرار می گیرد و گاه چنان به اوج می رسد که به لقب پطرس (سنگ خارا) به معنای شخصیتی پولادین و با ایمان محکم، مفتخر می شود. در انجیل متّی، عیسی(ع) پطرس را شیطان، سبب لغزش خود و کسی که به جای امور الهی در امور انسانی تفکر می کند، می خواند. از سوی دیگر، مواضعی از کتاب مقدس نشان از محبت ویژه ی عیسی(ع) به پطرس دارد.

در اعتقاد یهودیان، مسیح باید از نوادگان اسحاق(ع) و از فرزندان داوود(ع) باشد. در اعتقاد مسیحیان نیز عیسی(ع) باید از نوادگان داوود(ع) باشد. در انجیل متّی عیسی(ع) از یوسف، شوهر مریم، تولد یافته است. همان مطلبی که مسیحیان خود به آن باور ندارند. انجیل لوقا نیز در حقیقت از نسب نامه ی یوسف، شوهر مریم(س) نام برده است. اما باید توجه داشت که کتاب مقدس صراحتاً عیسی(ع) را متولد از روح القدس دانسته است.

«عهد جدید» مشتمل بر کتابهایی است که تنها مسیحیان آن را قبول دارند، اما یهودیان هیچ یک از آنها را در ضمن کتابهای مقدس خود نمی پذیرند. مسیحیان، با آنکه در مورد تعداد کتابهای رسمی عهد عتیق اختلاف دارند، در مورد کتابهای عهد جدید اتفاق نظر پیدا کرده و عهد جدید واحدی را پذیرفته اند. 

این انجیل را«متّی»، که یک فلسطینی است اندکی پس از سال 70 نگاشت. این انجیل عیسی(ع) را به عنوان معلّم اعظم، موسای جدید و صاحب شریعت عهد جدید معرفی می کند. شیوه متی در نگارش این انجیل، بر گردآوری گفتارها و کارهای عیسی(ع) بر اساس مهمترین موضوعات مرتب گردیده است و نه ترتیب تاریخی آنها. او می گوید: شریعت عیسی(ع) نه بر فرائض مکتوب، بلکه بر حُبّ خدا که در قلوب بشر نوشته شده، استوار است. او بیش از همه انجیل نگاران، در صدد است اثبات کند که عیسی(ع) پیشگوئیهای عهد عتیق را تحقق بخشیده است.