منابع اساسی و مسلم بهائیت، مؤید این نظر است که قرآن مجید، در طول تاریخ، به هیچ وجه دستخوش تحریف نگشته است. «میرزا حسینعلی» در لوحی مندرج در کتاب «مائده آسمانی»، همچنین در کتاب «ایقان»، و «سورة الملوک» جزماً اعتراف و اذعان می دارد که: «قرآن به هیچ وجه و صورتی، تحریف در آن راه نیافته، و قرآن تمام بوده و اکنون نیز همان است که بوده است. تنها دلیلی که در عقیده بهائیت، موجب نسخ قرآن مجید شده است،  آنگونه که «میرزا حسینعلی» گفته، فقط مخالفت شیعیان با «باب» بوده نه چیز دیگر.
 

ایقان از آثار بهاءالله، شارع دین بهائی است. کتاب ایقان در مورد بیان اسرار کتب آسمانی ادیان قبل و توضیح بشارت‌های آنها در مورد علامت‌های ظهور منجی است. اولین چاپ کتاب ایقان در سال 1308 هـ ق، انتشار یافت. انتشار نسخه مذکور، با توجه با اینکه میرزا حسینعلی خود را در برابر صبح ازل عبد خوانده، و او را به عنوان مصدر امر در نظر آورده است، موجب استناد ازلیان در محکومیت ادعاهای میرزا حسینعلی بهاءگردید. لذا بهائیان تصمیم گرفتند، کتاب ایقان را مطابق مصالح خود تصحیح، و چاپ دیگری از آن را ارائه دهند!

حسینعلی بهاء در سال 1233 قمری در تهران به دنیا آمد. او به متصوفه علاقه داشت و به سلک آن ها درآمد. پس از ادعای بابیت توسط علی محمد باب، از مبلغان او گشت و پس از تبعید به ادرنه با برادرش صبح ازل که از طرف محمدعلی باب، به رهبری بابیه منصوب شده بود اختلاف پیدا کرد و مدعی شد بابیه منسوخ گشته و او همان شخص موعود است و سرانجام ادعای الوهیت کرد. وی با گرفتن وجوهات مختلف برای خود اموالی فراهم کرد و برای بقای آن،  نیابت را به فرزندانش وصیت کرد و قبر خود را قبله مراسم مذهبی بهائیان اعلام کرد.

این کتاب در رد رساله میرزا عبد السلام، شیخ الاسلام شهر تفلیس و منطقه قفقاز نگاشته شده است، که آن رساله در نقد کتاب ایقان بهاییان نگاشته شده بود. این کتاب مفصّل ترین و بالاترین کتاب استدلالی و نظری بهائیّه است، که روایات وارده ی اسلامیّه را تحریف و تأویل نموده، و با هزاران بافندگی به مسلک "بهاء" منطبق می کند.