قرآن در آيات 58 و 59 سوره «نحل» بر انديشه جاهلى "برتري پسر بر دختر" خط بطلان كشيده؛ و به جهت تفاوتى كه اعراب ميان پسران و دختران مي نهادند، ایشان را به سخت‌ترين شكل سرزنش و توبيخ كرده است. در هيچ يك از تعبيراتِ سرزنش‌گرِ قرآن، نكوهشى يا خرده‌اى بر خود زن نيست ـ نه به تصريح و نه اشارت ـ بلكه همانا سرزنش بر عرب است كه چنين نگرش نادرستى داشتند.

از سنت هاي زشتِ «عربِ جاهلی» اين بود كه فرزندانِ خود را مى كشت. آنها براي اين كار قبيح خود، سه توجیه داشتند: 1. وقتی دختران يك قبيله در يكي از جنگها اسیر شدند، در همان قبیله ازدواج کردند و هنگام درخواست پدران شان براي مراجعت به قبيله خود، ترجیح دادند با شوهران و فرزندان خود باشند. این مسئله بر پدران آنها سنگین آمد لذا تصمیم گرفتند دختران را در کودکی بکشند، تا دچار این مشکل نشوند. 2. از ترس اینکه درآمد آنها کم شود و نتوانند زندگی دختران را اداره کنند آنها را می کشتند. 3. برای تقرّب به بتها عزیزترین افراد خود را قربانی بتها می کردند.

در زمان ما بسيارى از اصول جاهليّت در اشكال مدرن حاكم شده است. در «عصر جاهليّت» انسان ارزش واقعى نداشت و خونريزي و غارت اموال، كار روزانه بود و در عصر ما نيز مهمترين اصل، كسب درآمد بيشتر است ولو با فروش سلاح هاى كشتار جمعى. در آن عصر، دختران را زنده به گور مي كردند، در عصر ما نيز سقط جنين انجام مى شود. در آن زمان، زنانِ آلوده، بر در خانه خود پرچم مى زدند، امروز نيز زنان فاسد در جرايد دنيا، آگهى هايى براي فروش خود مى دهند مسائل اخلاقى فراموش شده و فساد، بسيارى از مناطق جهان را گرفته است.