آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

محمّد ابوزهره مى نويسد: علماى اسلام، بر امرى همانند فضيلت و علم امام صادق(ع) اجماع نکرده اند، ابوحنيفه او را اعلم مردم دانسته است، زيرا آن حضرت داناترين مردم نسبت به نظرات مختلف بود، امام صادق(ع) علم فيزيک و شيمى تدريس کرده و جابر بن حيّان شاگردش، از او رساله هايى را نقل کرده است.

استاد، محمّد ابوزهره مى نویسد: «علماى اسلام با همه اختلاف طوایفشان، بر امرى همانند فضیلت و علم امام صادق(علیه السلام) اجماع نکرده اند. از امامان اهل سنت، آنان که معاصر ایشان بودند همگى از او اخذ علم نموده اند. مالک و کسانى که در طبقه او بوده اند ـ همانند: سفیان بن عیینه و سفیان ثورى و بسیارى دیگر از علما- از او علم فرا گرفتند ابوحنیفه با این که تقریباً هم سنّ او بوده است از محضر او استفاده نموده و او را اعلم مردم دانسته است; زیرا آن حضرت داناترین مردم نسبت به نظرات مختلف آنان بود. و نیز جماعت بسیارى از تابعین - از آن جمله: یحیى بن سعید انصارى ، ایوب سختیانى، ابان بن تغلب، ابوعمرو بن علاء و بسیارى از امامان تابعین در فقه و حدیث ـ از او علم و حدیث فرا گرفته اند... ».(1)
وى در ادامه مى گوید: «امام صادق(علیه السلام) علم فیزیک و شیمى را تدریس کرده، و لذا جابر بن حیّان شاگردش، از او رساله هایى را نقل کرده، و ابن خلکان به آن رساله ها در «وفیات الاعیان» اشاره نموده است. و همچنین تمام علومى را که در عصرش شایع بود، تدریس کرده است... بالاتر از این علوم، امام صادق(علیه السلام) آگاهى و علم به اخلاق و موجبات فساد آن داشته، و این علم به جهت اشراق و معنویّت روح و کثرت تجارب و التزام طریق حق به او داده شده است...»(2).(3)