آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) دراین باره می فرماید: «دنيا [با جلوه گرى هايش] به سراغ آنها آمد؛ ولى آنها فريبش را نخورده و آن را نخواستند، دنيا مى رفت كه آنها را اسير خود سازد؛ ولى آنان به بهاى جان، خويش را از اسارتش آزاد ساختند». آری دنيا با زرق و برق هايش، ناآگاهان و هوسبازان را گرفتار خود مى سازد به گونه ای که براى حفظ آن به هر گناه و جنايتى تن مى دهند؛ اما پرهيزكاران متاع دنیا را سراب دانسته و فريب آن را نخورده و به بهاى جان، خود را از اين اسارت رهايى مى بخشند.

امام علي(علیه السلام) در بخشي از خطبه 193 «نهج البلاغه» درباره «شیوه مواجهه متّقین با دنیا» مى فرمايد: (دنيا [با جلوه گرى هايش] به سراغ آنها آمد؛ ولى آنها فريبش را نخورده و آن را نخواستند، دنيا مى رفت كه آنها را اسير خود سازد؛ ولى آنان به بهاى جان، خويش را از اسارتش آزاد ساختند)؛ «أَرَادَتْهُمُ الدُّنْيَا فَلَمْ يُرِيدُوهَا، وَ أَسَرَتْهُمْ فَفَدَوْا أَنْفُسَهُمْ مِنْهَا». اشاره به اينكه دنيا با زرق و برق هايى كه دارد به سراغ همه مى رود و خود را چنان مى آرايد كه نفوس انسانى را به سوى خود جلب كند. آنها كه ناآگاه يا هوسبازند، در دام دنيا گرفتار مى شوند؛ ولى پرهيزكاران كه سراب بودنِ متاع دنيا را مى دانند، هرگز فريب آن را نمى خورند. همچنين دنيا از طريق مال و ثروت و جاه و مقام و شهواتِ گوناگون، انسان هاى بسيارى را در دام خود اسير مى سازد و راه آزادى و نجات را بر آنها مى بندد؛ ولى پرهيزكاران در همان گام هاى نخستين به اين معنا پى مى برند و به بهاى جان، خود را از اين اسارت رهايى مى بخشند.
به راستى ما بسيارى را مى بينيم كه چنان اسير مقامند كه براى حفظ آن به هر گناه و جنايت و ذلّتى تن در مى دهند، و بعضى چنان اسير مال و شهوتند كه براى حفظ آن همه كرامت انسانى خود را بر باد مى دهند؛ ولى پرهيزكاران چون در خط معصومان(عليهم السلام) گام بر مى دارند، حتى از جان خويش نيز مى گذرند و فرياد «هَيْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ» سر مى دهند.(1)