آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

به چند جهت «دعای ندبه» منتسب به علماي شیعه نيست: 1- «بزوفرى» در ادامه روايت این دعا آورده است: «و يستحب أن يدعى به فى الاعياد الاربعة»؛ در حالی که حکم کردن هر کاری به وجوب، استحباب و ... اختصاص به معصومین(ع) دارد. 2- تعيين زمان قرائت اين دعا (اعياد اربعه) خود دليل بر صدور آن از جانب معصوم(ع) است. 3- روش علما اين بوده كه وقتي دعا يا زيارتى را از جانب خود انشاء مى كردند، متذكر مى شدند تا بر مردم مشتبه نگردد. 4- اگر جمله «انه الدعاء لصاحب الامر» انشاء از جانب امام زمان(عج) باشد مى توان آن را از توقيعات حضرت مهدي(عج) به «بزوفرى» دانست و... .

ممكن است برخى اشكال كنند كه «دعای ندبه» متعلق به برخى از علماى شيعه بوده است و به امام معصوم(علیه السلام) ارتباطي ندارد؛ ولى اين احتمال از جهاتى باطل است:
1. «بزوفرى» در ادامه روايت اين چنين آورده است: «وَ يَسْتَحِبُّ أَنْ يُدَّعَى بِهِ فِى الْاَعْيَادِ الْاَرْبَعَةِ». ظاهر اين كلمه مى رساند كه اين دعا از جانب معصوم(عليه السلام) صادر شده است؛ زيرا حکم كردن درباره هر يك از افعال و اذكار به هر يك از احكام خمسه (وجوب، حرمت، استحباب، كراهت و اباحه) از امورى است كه فقط بايد از جانب اولياى معصومِ خداوند صورت پذيرد.
2. اينكه براى قرائت اين دعا، زمان خاص (اعياد اربعه) ذكر شده دليل بر آن است كه از جانب معصوم(عليه السلام) صادر شده است؛ زيرا در غير اين صورت نمى تواند از چنين ويژگى خاصى برخوردار باشد.
3. رسم علما چنين بوده كه هر گاه دعا يا زيارتى را خود انشاء مى كردند متذكر مى شدند تا بر مردم مشتبه نگردد، از باب نمونه:
الف: شيخ صدوق در«من لا يحضره الفقيه» زيارتى را براى حضرت فاطمه زهرا(سلام الله عليها) كه از انشاهاى خود اوست نقل كرده و مى گويد: «من آن را در سفر حج در مدينه در كنار قبر فاطمه زهرا(سلام الله عليها) قرائت كردم؛ ولى آن را به اين صورت در اخبار نيافتم ...».(1)
ب: سيد بن طاووس در «الاقبال» مى گويد: «فصلى است درباره آنچه آن را ذكر مى كنيم از دعايى كه آن را انشاء كرديم، آن را هنگام تناول طعام ذكر مى كنيم».(2)
ج: و نيز مى فرمايد: «و اما آنچه هنگام رؤيت هلال شوال گفته مى شود ما آن را در كتاب «عمل الشعر» در ضمن دعايى كه انشاء كرديم آورديم و اين دعا صلاحيت براى تمام ماه ها را دارد ...».(3) و در موارد ديگر نيز در مورد ادعيه اى كه خود انشاء كرده چنين تعبيراتى آورده است.(4)
4. ابن مشهدى در «المزار» مى گويد: «من در اين كتاب خود از فنون زيارات، اخبارى را جمع كردم كه به واسطه راويان ثقه و مورد اعتماد به سادات متصل شده اند».(5)
5. در صورتى كه جمله «اِنَّهُ الدُّعَاءُ لِصَاحِبِ الْاَمْرِ» را به معناى انشاء از امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) بدانيم مى توانيم آن را از توقيعات حضرت مهدي(عجل الله تعالی فرجه) به «بزوفرى» بدانيم.(6)