آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در قرآن با اشاره به استکبار قوم حضرت شعیب(ع) چنین می فرماید: «زورمندان قوم شعیب(ع) در حالی که تکبر می ورزیدند گفتند: ای شعیب(ع)! سوگند یاد می کنیم که تو و کسانی را که به تو ایمان آورده اند از شهر و آبادی خود بیرون خواهیم کرد، مگر این که به آیین ما باز گردید». با دقت در آیه مذکور می فهمیم که عامل اصلی بدبختی و گمراهی قوم شعیب(ع) استکبار بود، چرا که تکبر و حب ذاتِ آنان، مانع از این شد که به دین و آیین الهی ایمان بیاورند.

عامل اصلى بدبختى و گمراهى قوم حضرت شعيب(علیه السلام) استكبار بود، خداوند در قرآن مى‏ فرمايد: «قَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّكَ يَا شُعَيْبُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَكَ مِنْ قَرْيَتِنَا اوْ لَتَعُودُنَّ فِى مِلَّتِنَا قَالَ اوَلَوْ كُنَّا كَارِهِينَ»(1)؛ (زورمندان قوم شعيب(علیه السلام) كه تكبّر مى‏ ورزيدند گفتند: اى شعيب! سوگند ياد مى‏ كنيم كه تو و كسانى را كه به تو ايمان آورده‏ اند از شهر و آبادى خود بيرون خواهيم كرد، مگر اينكه به آيين ما بازگرديد آيا [مى‏ خواهيد ما را بازگردانيد] اگر چه مايل نباشيم؟!).
چرا شعيب(علیه السلام) و افرادى كه به او ايمان آورده بودند و راه خداپرستى و تقوا را پيش گرفتند بايد از شهر و ديار خود تبعيد شوند؟ آيا دليلى جز اين داشت كه زورمندان و ثروتمندان متكبّر كه ايمان آوردن به شعيب(عليه السلام) و ملحق شدن به مؤمنان را براى خود كوچك مى‏ شمردند، به مقابله با او برخاستند؟! اين كه مى‏ گفتند: «اَوْ لَتَعُودُنَّ فِى مِلَّتِنَا»؛ (يا اينكه به آيين ما بازگرديد) نه به خاطر اين بود كه به آيين خود ايمان داشتند، بلكه به خاطر اين بود كه منسوب به آنها و متعلّق به آنها بود و تكبّر و حبّ ذات ايجاب مى‏ كرد كه آنچه متعلّق به آنهاست، مورد علاقه آنها باشد!(2)