آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن در سوره «آل عمران» سخن از عموميت قانون «مرگ» مى گويد؛ سرنوشتى كه براى همه انسان ها، همه موجودات زنده و حتى براى موجودات غير زنده حتمى است. اصولا انسان در هر چيز شك كند، در مرگ نمى تواند ترديد داشته باشد؛ تمام اهل آسمان ها و زمين مى ميرند و همه موجودات زنده در كام مرگ فرو مى روند، همه بدون استثنا اجل و سرآمدى دارند كه لحظه اى در آن تأخيرى نيست و آنچه مردم درباره يكديگر، دعاى جاودانگى دارند تعارف هاى بى محتوايى بيش نيست.

قرآن در سوره آل عمران آيه 185 سخن از عموميت قانون مرگ مى گويد، سرنوشتى كه براى همه انسان ها، همه موجودات زنده، بلكه حتى براى موجودات غير زنده حتمى است، مى فرمايد: (هر انسانى [سرانجام] مرگ را مى چشد)؛ «كُلُّ نَفْس ذائِقَةُ الْمَوْتِ». اين تعبير که در سه آيه قرآن مجيد آمده است(1) هشدارى است به همه انسان ها كه از اين سرنوشت قطعى غافل نشوند. اصولا انسان در هر چيز شك و ترديد كند، در مرگ نمى تواند شك و ترديد داشته باشد، تمام اهل آسمان ها و زمين مى ميرند و همه موجودات زنده در كام مرگ فرو مى روند، همه بدون استثنا اجل و سرآمدى دارند كه لحظه اى در آن تأخيرى نيست و آنچه مردم درباره يكديگر يا زعماى خود، دعاى خلود و جاودانگى دارند تعارف هاى بى محتوايى بيش نيست، كدام خلود؟ و كدام جاودانگى؟ در حالى كه همه انبياء و اولياء اين راه را پيمودند و همگى بدون استثناء از اين گذرگاه گذشتند.
ضمناً از اين آيه استفاده مى شود كه اوّلا روح آدمى با مرگ او نمى ميرد؛ چراكه مى گويد هر نفسى مرگ را مى چشد و معناى چشيدن اين است كه روح باقى است و مرگ را درك مى كند و ثانياً از آن استفاده مى شود كه روح غير از بدن است؛ چراكه با مرگ آن باقى است. در حديثى آمده است كه وقتى آيه شريفه «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فان»(2)؛ (تمام كسانى كه بر روى زمين هستند فانى مى شوند) نازل شد ملائكه گفتند: «ماتَ اَهْلُ الاْرَضِ»؛ (فرمان مرگ اهل زمين صادر شد!) و هنگامى كه آيه «كُلُّ نَفْس ذائِقَةُ الْمَوْتِ» نازل گشت، فرشتگان گفتند: «فرمان مرگ ما نيز صادر شد!».(3)،(4)