آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علی(ع) با اشاره به اينكه اگر رهروان جاده هدايت كم هستند به جهت زرق و برق دنياست، به پويندگان این راه دلداری داده و مى فرمايد: «اى مردم! در طريق هدايت از كمى پويندگانش وحشت نكنيد، زيرا مردم گرد سفره اى اجتماع كرده اند كه سيرى آن كوتاه و گرسنگى آن بس طولانى است». این عبارت در واقع برگرفته از آیات قرآن است، آیاتی که سخن از اكثريت جاهل، بى ايمان، غير عاقل، فاسق، ناسپاس و مانند آن دارد.

امام(عليه السلام) در نخستين نكته از خطبه 201 نهج البلاغه به پويندگان راه حق دلدارى مى دهد كه هرگز به جهت كمى نفرات تزلزل به دل راه ندهند؛ ایشان مى فرمايد: (اى مردم! در طريق هدايت از كمى پويندگانش وحشت نكنيد)؛ «أَيُّهَا النَّاسُ لَا تَسْتَوْحِشُوا فِي طَرِيقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِه‏». سپس به دليل آن اشاره كرده، مى فرمايد: (زيرا مردم گرد سفره اى اجتماع كرده اند كه سيرى آن كوتاه و گرسنگى آن بس طولانى است)؛ «فَإِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا عَلَى مَائِدَةٍ شِبَعُهَا(1) قَصِيرٌ وَ جُوعُهَا طَوِيل». اشاره به اينكه اگر رهروان جاده هدايت كم هستند، به جهت جاذبه هاى دنياست. امام(عليه السلام) در اين كلام پرمعنا دنيا را به سفره رنگينى تشبيه مى كند كه موادّ كم ارزش يا بى ارزشى از نظر تغذيه در آن گذارده شده، ولى آنها را با زرق و برق آراسته اند. دنياطلبان اطراف آن را مى گيرند غافل از اينكه موادّ غذايى آن تنها در مدّتى آنها را سير مى كند و به دنبال آن گرسنگى طولانى در پيش است.
اين «جوع طويل» ممكن است اشاره به اندوه و حسرت طولانى باشد كه به هنگام مرگ و بعد از آن و در صحنه قيامت به دنياپرستان دست مى دهد و پيوسته بر تقصيرات خود در دنيا تأسّف مى خورند. اين عبارت پر معناى امام(عليه السلام) در حقيقت برگرفته از آيات قرآن است. در آيه 100 سوره مائده مى خوانيم: «قُلْ لايَسْتَوِى الْخَبِيثُ وَ الطَّيِّبُ وَ لَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ»؛ (بگو هيچگاه ناپاك و پاك مساوى نيستند، هر چند فزونى ناپاكان تو را به شگفتى اندازد». همچنين آيات ديگرى كه سخن از اكثريت جاهل، بى ايمان، غير عاقل، فاسق، ناسپاس و مانند آن دارد.(2)